Συνέντευξη που παραχώρησα στο Newsbomb.gr:
Φαίνεται, δυστυχώς, πως βρισκόμαστε στο τρίτο «κύμα» της πανδημίας. Όλο το προηγούμενο διάστημα ασκήσατε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση. Θεωρείτε επαρκή τα νέα μέτρα που έλαβε;
Θα χαρακτήριζα την κριτική σκληρή, αλλά δίκαιη και εποικοδομητική. Κάθε τρεις και λίγο επανερχόμαστε με δέσμες πολιτικών πρωτοβουλιών και μέτρων. Αν είχαν υλοποιηθεί οι προτάσεις μας έγκαιρα, δεν θα μπαίναμε σε μια παρατεταμένη καραντίνα με την πανδημία να φουντώνει. Άλλωστε, η ζοφερή πραγματικότητα δεν κρύβεται. Η κοινωνία νιώθει ότι δεν γίνονται όλα όσα έπρεπε, από την ιχνηλάτηση των κρουσμάτων μέχρι την κατάσταση των νοσοκομείων, το παράδειγμα που δίνει ο κ. Μητσοτάκης με τους υπουργούς του, τους κανόνες μετακίνησης, την ασυλία που απολαμβάνουν οι ιδιωτικές κλινικές. Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει για 1 εκατομμύριο εμβόλια, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι μόλις 355.000 πολίτες έχουν εμβολιαστεί, δηλαδή το 3.3% του πληθυσμού. Αν συνεχίσουμε έτσι θα εμβολιαζόμαστε μέχρι το τέλος του 2022. Τα αποθέματα οικονομικής και ψυχολογικής αντοχής εξαντλούνται και το ζούμε όλοι στον οικογενειακό και κοινωνικό μας περίγυρο.
Τι θα έπρεπε να κάνει; Ρωτάω, με δεδομένο ότι λίγο, πολύ, σε συμβαίνει το ίδιο σε ολόκληρη τη Ευρώπη…
Υπάρχει το επιχείρημα ότι “έτσι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη” ή “φταίνε οι πολίτες που δεν συμμορφώνονται”. Αυτή είναι μια βολική εξήγηση για την Κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα ήταν σε καλύτερη μοίρα μετά την πρώτη καραντίνα, αλλά η χαλάρωση και τα λάθη στοίχισαν σε υγεία, ζωές, εισόδημα. Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόστηκαν στρατηγικές καλύτερης ιχνηλάτησης, μαζικών και στοχευμένων τεστ, η πρωτοβάθμια υγεία προσαρμόζεται σε εξατομικευμένη φροντίδα, εφαρμόστηκε το σταδιακό άνοιγμα περιοχών με λίγα ή μηδενικά κρούσματα. Εδώ παίζεται το ίδιο έργο με τα sms και το άνοιξε-κλείσε. Χρειάζεται κατ’ οίκον φροντίδα σε ασθενείς, προτεραιότητα στον εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων, μαζικά τεστ σε μεγάλες επιχειρήσεις, βιομηχανίες και βιοτεχνίες, αποσυμφόρηση στις δημόσιες μεταφορές και τάξεις με λιγότερους μαθητές, όταν ανοίξουν τα σχολεία. Είναι ώρα να βάλουμε κάτω τις προτάσεις όλων και να φτιάξουμε ένα εθνικό σχέδιο συνολικής αντιμετώπισης. Όχι μόνο με λοιμωξιολόγους, αλλά και ψυχολόγους, συγκοινωνιολόγους, οικονομολόγους. Αντίπαλός μας είναι ο ιός, ο θάνατος, η φτώχεια, η ψυχική κατάρρευση. Αν δεν το κάνουμε, θα γυρίζουμε γύρω από την ουρά μας και θα προσπαθούμε να χτίσουμε μετά πάλι πάνω σε ερείπια.
Ως Κίνημα Αλλαγής, θέτετε σαν στόχο την ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών. Θεωρείτε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για μία τέτοια ανατροπή, για μια προοδευτική διακυβέρνηση;
Προοδευτική διακυβέρνηση σημαίνει ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών. Και επιστροφή του Κινήματος Αλλαγής σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ώστε να μπορέσει προγραμματικά και κοινωνικά να εκπροσωπήσει τους πολλούς, ακόμη και αυτούς που σήμερα είναι παγιδευμένοι στον άγονο δικομματισμό, σε μικρότερα κόμματα ή μένουν εκτός. Δεν είναι μικρομεγαλισμός αυτό το σενάριο. Οι κρίσεις μετατοπίζουν ραγδαία τις εκλογικές προτιμήσεις. Το είδαμε και πριν μια δεκαετία. Είμαστε στην αρχή μιας εξέλιξης, όπου η Κυβέρνηση χρεώνεται τα λάθη της, η λάμψη του κ. Μητσοτάκη ξεθωριάζει, η προπαγάνδα “μπάζει”, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει χάσει σχεδόν το ⅓ της εκλογικής της δύναμης, αλλά το Κίνημα Αλλαγής συγκρατεί και αυξάνει τα ποσοστά του, παρά την πόλωση. Υπογραμμίζω όμως ότι είμαστε στην αρχή, αλλά οι σπόροι νέων κοινωνικών διεκδικήσεων έχουν φυτευτεί. Θέλουμε ένα νέο δίκαιο κοινωνικό κράτος, ένα νέο αποκεντρωμένο ΕΣΥ, αξιοπρεπή εργασία, σύγχρονη δημόσια παιδεία, προστασία του περιβάλλοντος, πειθώ και διάλογο, όχι αστυνομοκρατία. Είναι ζήτημα χρόνου και συγκυρίας να εκφραστούν όλα αυτά τα αιτήματα πολιτικά και με δυναμισμό. Θα είμαστε εκεί να τα εκφράσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Η απεργία πείνας του καταδικασμένου για τρομοκρατία Δημήτρη Κουφοντίνα, έχει λάβει πολιτικές διαστάσεις. Εσείς τι λέτε για την υπόθεση;
Είναι κυρίως επίτευγμα της Κυβέρνησης ότι ένα περιθωριακό ζήτημα έλαβε τέτοιες διαστάσεις. Ηρωοποιεί έναν κατάδικο τρομοκράτη στα μάτια χιλιάδων νέων. Θα έπρεπε να εφαρμόσει το νόμο που θέσπισε και να τελειώνει αυτή η ιστορία, χωρίς τραγική κατάληξη για τη ζωή του. Η δημοκρατία σωφρονίζει, αλλά δεν είναι εκδικητική. Ίσως έτσι να αντιλαμβάνεται η Δεξιά τη σχέση της με το κράτος δικαίου, ίσως έτσι να βολεύονται σε άλλον έναν διμέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο προοδευτικός χώρος, η σοσιαλδημοκρατία και η Αριστερά δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με την τρομοκρατία ούτε να της παρέχουν ηθική ή ιδεολογική κάλυψη. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που έβαλε τους τρομοκράτες στη φυλακή, όταν άλλοι έφτιαχναν θεωρίες συνωμοσίας ή φαντασιώνονταν νέα αντάρτικα.
Το Κίνημα Αλλαγής έχει δώσει μεγάλη έμφαση στο κίνημα #metoo. Ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα, ώστε να μπει ένα «στοπ» στα φαινόμενα σεξουαλικής βίας;
Το παγκόσμιο κίνημα #metoo κάνει επιτέλους τη στάση του στην Ελλάδα και έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία. Ή θα το αντιληφθούμε ως ένα αυθεντικό κύμα κοινωνικής απελευθέρωσης και θα ενθαρρύνουμε και άλλα θύματα να μιλήσουν ή θα το ‘κιτρινίσουμε’ και θα το συνθλίψουμε στις μυλόπετρες της μικροπολιτικής, όπως προσπάθησαν οι Μητσοτάκης-Τσίπρας.
Το Κίνημα Αλλαγής λέει “μιλήστε”, “σπάστε τη σιωπή”, “μη φοβάστε”. Η γέννα του νέου δεν θα είναι ανώδυνη ούτε θα γίνει με αβροφροσύνες. Χρέος των φορέων και κυρίως της Πολιτείας είναι να ακούσει, να καταγράψει, να αξιολογήσει, να κινήσει τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες, ώστε να μπει το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο. Ζητάμε άμεση εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών, μέσα στην οποία εντάσσεται και η παρενόχληση, η λεκτική και ψυχολογική βία. Επίσης να επικυρώσει η Βουλή τη Διεθνή Σύμβαση Κατά της Βίας και Παρενόχλησης στην Εργασία, όπου συμβαίνει η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών παρενόχλησης. Κάθε γυναίκα πρέπει να αισθάνεται ασφαλής να σηκώσει το τηλέφωνο ή να στείλει μήνυμα βοήθειας, για να εισακουστεί και να κινήσει τις νόμιμες διαδικασίες, να μην χλευάζεται από την Αστυνομία ή να αποθαρρύνεται από την δικαστική γραφειοκρατία. Δομές υποστήριξης, όπως συμβουλευτικά κέντρα και ξενώνες φιλοξενίας σε κάθε δήμο για κακοποιημένες γυναίκες ή συνανθρώπους είναι απαραίτητες. Και φυσικά μαθήματα σεξουαλικής αγωγής και έμφυλης ισότητας στα σχολεία, ώστε τα στερεότυπα να χτυπηθούν στη ρίζα τους.