Από το 2010 και έπειτα, κάθε εθνική πολιτική αναμέτρηση είναι και ευρωπαϊκή. Το τερέν έχει μεγαλώσει και ο καθένας θεωρεί ότι αντλεί νομιμοποίηση και από τις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές πολιτικές του οικογένειες. Και καλώς γίνεται, γιατί εξευρωπαϊζεται ο πολιτικός ανταγωνισμός και δημιουργείται, ανεξάρτητα στρεβλώσεων ένα κοινό ευρωπαϊκό λεξιλόγιο και συναντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν κοινά συμφέροντα.
Σε μια τέτοια λογική, μπορούν να γίνονται αποδεκτές οι προτιμήσεις ευρωπαίων πολιτικών παικτών, όπως ζήσαμε και στις εκλογές του 2012, όπου για όσους δεν θυμούνται, το PES μαζί με τη Μέρκελ υπερασπιστηκαν τη λιτότητα. Είναι διαφορετικό όμως να εκφέρονται τέτοιες απόψεις από τον επικεφαλής του εκτελεστικού βραχίονα της ΕΕ κ Προέδρου της Ε.Επιτροπής. Απλά επιβεβαιώνουν την ωμή παρέμβασή τους στην εσωτερική πολιτική πραγματικοτητα της Ελλάδας και επιδεινώνουν τους συνειρμούς των αδύναμων πολιτών για το τι σημαίνει Ευρώπη σήμερα.
