Η δαιμονοποίηση της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα διατρέχει οριζόντια το φάσμα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, βρίσκοντας εκφραστές σε όλους τους πολιτικούς χώρους, από την ακροδεξιά έως την άκρα αριστερά. Η ερμηνεία της παγκοσμιοποίησης αποτελεί άλλη μια παράμετρο που νοηματοδοτεί τη «μάχη» μεταξύ ευρωκεντρικής και εθνοκεντρικής κουλτούρας στην ελληνική δημόσια σφαίρα.Η παγκοσμιοποίηση, όπως και ο εξευρωπαϊσμός συχνά χρησιμοποιούνται ως άλλοθι από πολιτικές ηγεσίες και φορείς για να συγκαλύψουν την αποτυχία δημόσιας πολιτικής σε κρίσιμους τομείς και να δικαιολογήσουν το τέλμα και τη συχνή εμπλοκή των μεταρρυθμίσεων.
Η ένταξη της παγκοσμιοποίησης σε παρωχημένα εννοιολογικά σχήματα συνομωσίας, (όπου «ο καπιταλισμός των πολυεθνικών», «ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός» και τα «δυτικά γεωπολιτικά συμφέροντα» συνθέτουν ένα πλαίσιο απειλής για τα εθνικά συμφέροντα), παρουσιάζεται μέσα από δημόσιες ρητορείες που εμφανίζονται σε περιόδους, όπου ο διεθνής ρόλος της χώρας δοκιμάζεται (θετικά ή αρνητικά). Η ρητορική αυτή κατέχει σημαντικό τμήμα στο βήμα των ΜΜΕ, συντηρώντας την αρνητική νοηματοδότηση ενός μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης για το πλαίσιο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής, το ρόλο των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και των διεθνών οργανισμών, των οποίων η Ελλάδα είναι μέλος.
Είναι όμως ανάγκη να δοθούν πειστικές εξηγήσεις για τις πραγματικές διαστάσεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά και της σχέσης της Ελλάδας με την παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Σε ότι αφορά τους σχετικούς δείκτες, η ελληνική οικονομία παραμένει σχετικά αποσυνδεμένη με την παγκόσμια οικονομία, ενώ τα τελευταία χρόνια, απο-παγκοσμιοποιείται σταδιακά. Οι μειωμένες εμπορικές συναλλαγές, η πτώση των άμεσων ξένων επενδύσεων, η αργή ενσωμάτωση του ίντερνετ και της ψηφιακής τεχνολογίας, η ανελαστική αγορά εργασίας, η βραδυκίνητη γραφειοκρατία συντελούν στην αποτυχία της χώρας να αποτελέσει εφαλτήριο επιχειρηματικότητας κατά το πρότυπο της Ιρλανδίας. Η Ελλάδα συνεχίζει να συνδέεται με την παγκόσμια οικονομία μέσω των διανεμητικών μηχανισμών των ευρωπαϊκών ταμείων συνοχής. Η εισροή κοινοτικών πόρων είναι αντιστρόφως ανάλογη της παραγωγικότητας και της διασύνδεσης της χώρας με το διεθνές επενδυτικό περιβάλλον.
Είναι όμως ανάγκη να δοθούν πειστικές εξηγήσεις για τις πραγματικές διαστάσεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά και της σχέσης της Ελλάδας με την παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Σε ότι αφορά τους σχετικούς δείκτες, η ελληνική οικονομία παραμένει σχετικά αποσυνδεμένη με την παγκόσμια οικονομία, ενώ τα τελευταία χρόνια, απο-παγκοσμιοποιείται σταδιακά. Οι μειωμένες εμπορικές συναλλαγές, η πτώση των άμεσων ξένων επενδύσεων, η αργή ενσωμάτωση του ίντερνετ και της ψηφιακής τεχνολογίας, η ανελαστική αγορά εργασίας, η βραδυκίνητη γραφειοκρατία συντελούν στην αποτυχία της χώρας να αποτελέσει εφαλτήριο επιχειρηματικότητας κατά το πρότυπο της Ιρλανδίας. Η Ελλάδα συνεχίζει να συνδέεται με την παγκόσμια οικονομία μέσω των διανεμητικών μηχανισμών των ευρωπαϊκών ταμείων συνοχής. Η εισροή κοινοτικών πόρων είναι αντιστρόφως ανάλογη της παραγωγικότητας και της διασύνδεσης της χώρας με το διεθνές επενδυτικό περιβάλλον.
Η παγκοσμιοποίηση στην περίπτωση της Ελλάδας, αποτελεί ευκαιρία και όχι απειλή. Αποτελεί ευκαιρία για μια οικονομία των υπηρεσιών όπως η ελληνική, η οποία επιθυμεί να επενδύσει στο τουριστικό της προϊόν και στις νέες τεχνολογίες. Αποτελεί ευκαιρία στην αναδυόμενη αγορά των Βαλκανίων, της Ν.Α Μεσογείου, αλλά και κάθε περιφερειακού παίκτη που αναζητά οικονομική και πολιτική σταθερότητα, σε μια παγκόσμια αγορά γνώσης, πολιτισμού και ιδεών, όπου ο κοσμοπολιτισμός και η οικουμενικότητα της ελληνικής παιδείας μπορούν να επικοινωνηθούν και να εξαχθούν με επιτυχία.