«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θέλουμε πολιτική αλλαγή για να βαθύνει η Δημοκρατία, να αναστηλώσουμε τα δημόσια αγαθά…» δηλώνει ο Παναγιώτης Βλάχος, υποψήφιος βουλευτής στον Β1 Βόρειο Τομέα της Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Σημειώνει ότι «ένα ισχυρό και αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει καταλύτης γι’ αυτήν την αλλαγή σε μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συμμαχία δυνάμεων που επιθυμούν την πραγματική πρόοδο». Σχολιάζει ότι η αυτοδυναμία έχει κουνήσει το μαντίλι προ πολλού στον Κ. Μητσοτάκη και τώρα «ο πρωθυπουργός των παρακολουθήσεων και της αισχροκέρδειας προσπαθεί να παρουσιαστεί ως “θεσμικός”». Χαρακτηρίζει δε «κλειδί για την επαναφορά του ΠΑΣΟΚ σε πρωταγωνιστικό ρόλο» τα πρόσωπα που θα εκπροσωπήσουν τους ψηφοφόρους του κόμματος στη νέα Βουλή «να μπορούν να απλώσουν το χέρι τους στην κοινωνία χωρίς φόβο, χωρίς σκιές, χωρίς βαρίδια».
Για ποιον λόγο, εκτιμάτε, ο Κ. Μητσοτάκης άλλαξε ρότα και τώρα αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί και να αξιοποιήσει τη διερευνητική εντολή, εφόσον η Ν.Δ. είναι πρώτη;
Μιας και η αυτοδυναμία τού έχει κουνήσει το μαντίλι προ πολλού, ο πρωθυπουργός των παρακολουθήσεων και της αισχροκέρδειας προσπαθεί να παρουσιαστεί ως «θεσμικός», όταν έχει ήδη προεξοφλήσει και προσδιορίσει χρονικά δεύτερη κάλπη, απαξιώνοντας στην ουσία τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Την ίδια στιγμή τα στελέχη του, υπουργοί και βουλευτές επιμένουν στον στόχο της αυτοδυναμίας, όπως προπαγανδίζουν και τα διαφημιστικά σποτ της Ν.Δ. Το μόνο που καταφέρνει ο κ. Μητσοτάκης είναι να εκπέμπει αναξιοπιστία και πολιτική ανασφάλεια.
Θα μπορούσε ικανό τμήμα των αναποφάσιστων να κατευθυνθεί στη Ν.Δ., όταν επί 4 χρόνια έχει αποτύχει να διαχειριστεί όλες τις μείζονες κρίσεις; Τι θα κρίνει την τελική απόφασή τους;
Η τραγωδία στα Τέμπη έριξε ένα πέπλο περίσκεψης και γενικευμένης απογοήτευσης στην κοινωνία. Ο φόβος, από τη μία, και ο θυμός, από την άλλη, υπαγορεύουν πολιτικές συμπεριφορές, αλλά κρύβουν και παγίδες. Ο φόβος καθηλώνει. Ο θυμός εξοστρακίζει. Κανένας από τους δύο δεν υπηρετεί μια θετική πολιτική ατζέντα. Όμως αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο και η απελευθέρωση από το δίλημμα. Εκτιμώ ότι μια μεγάλη μερίδα των αναποφάσιστων, τουλάχιστον όσοι προέρχονται από την Κεντροαριστερά και το προοδευτικό Κέντρο, θα συγκρίνει προγράμματα, αξίες και πρόσωπα. Στο περιβάλλον της απλής αναλογικής δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα πάνε με τη Ν.Δ. ή τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενδεχομένως να τολμήσουν την πολιτική ανατροπή, που εμείς στο ΠΑΣΟΚ επιθυμούμε.
Ασκείτε έντονη κριτική στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Επιπλέον, ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωσε ότι θα καταργούσε τα εργασιακά Χατζηδάκη, την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και τον «νόμο της συγκάλυψης» για τις υποκλοπές, θα ζητήσει σύσταση κανονικής Εξεταστικής για την υπόθεση και πλήρη προστασία της πρώτης κατοικίας. Πώς μπορεί και προγραμματικά το ΠΑΣΟΚ να συμφωνήσει με τη Ν.Δ;
Πράγματι, αυτά που αναφέρετε -μεταξύ άλλων- είναι μέρος της προγραμματικής μας ατζέντας και πλαίσιο συζήτησης για κυβέρνηση συνεργασίας μετά τις εκλογές της απλής αναλογικής, εφόσον το ΠΑΣΟΚ είναι ισχυρό στην κάλπη. Όχι πριν από αυτές. Το κλειδί είναι η λαϊκή βούληση. Οι πολίτες με την ψήφο τους θα δείξουν την κατεύθυνση. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να είναι εγγυητής της αλλαγής πορείας, όχι συμπλήρωμα με αντίτιμο μερικές καρέκλες εξουσίας.
Όμως το ΠΑΣΟΚ τηρεί αποστάσεις και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά, ποια κυβέρνηση πρέπει να έρθει;
Ο πλουραλισμός κάνει καλό στη Δημοκρατία. Κάθε κόμμα θα κριθεί για τη στάση του, τις αξίες, τις θέσεις και τα πρόσωπά του. Συζητάμε σήμερα με άλλα δεδομένα από αυτά που ενδεχομένως προκύψουν από την κάλπη. Η κατεύθυνση που θα μας δεσμεύσει είναι η ψήφος των πολιτών. Δεν υποτιμώ καθόλου ότι με τον κοινωνικό χώρο της Αριστεράς μάς συνδέουν κοινοί αγώνες, διεκδικήσεις, κατακτήσεις. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο με τη σημερινή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Δικαίως υπάρχουν αποστάσεις. Πιστεύετε ότι υπάρχει προοδευτικός πολίτης που δεν παγώνει στο ανάγνωσμα των αναρτήσεων του κ. Πολάκη ή δεν αναρωτιέται για τη συμπερίληψη του κ. Αντώναρου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θέλουμε πολιτική αλλαγή για να βαθύνει η Δημοκρατία, να αναστηλώσουμε τα δημόσια αγαθά, να παραχθεί πλούτος για όλους, να καταπολεμήσουμε την επισφάλεια που προκαλούν η κλιματική κρίση, η γήρανση του πληθυσμού, οι ανισότητες. Ένα ισχυρό και αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει καταλύτης γι’ αυτήν την αλλαγή σε μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συμμαχία δυνάμεων που επιθυμούν την πραγματική πρόοδο.
Με ποια κριτήρια πιστεύετε ότι θα κινηθούν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές; Εκτιμάτε ότι η ανανέωση προσώπων θα είναι ένας βασικός γνώμονας;
Οι δικές μας παραστάσεις δείχνουν μια κοινωνία σε περίσκεψη, σε αναμονή, σε αναζήτηση. Πολλοί νέοι στρέφονται στο ΠΑΣΟΚ γιατί δοκίμασαν και την «πρώτη φορά Αριστερά» του κ. Τσίπρα και την «κανονικότητα» του κ. Μητσοτάκη και απογοητεύτηκαν, πολλοί προοδευτικοί πολίτες απεγκλωβίζονται από το δίλημμα των δύο μεγαλύτερων κομμάτων γιατί αναζητούν διέξοδο. Κλειδί για την επαναφορά του ΠΑΣΟΚ σε πρωταγωνιστικό ρόλο -και το λέω στους ψηφοφόρους του Βόρειου Τομέα της Αθήνας σε κάθε ευκαιρία- είναι τα πρόσωπα που θα τους εκπροσωπήσουν στη νέα Βουλή να μπορούν να απλώσουν το χέρι τους στην κοινωνία χωρίς φόβο, χωρίς σκιές, χωρίς βαρίδια. Η ανανέωση που θέλουμε δεν είναι αμιγώς ηλικιακή, αλλά βασίζεται στην ιδεολογική συνέπεια, στην ηθική και αξιακή συγκρότηση, στην απεξάρτηση από επιμέρους συμφέροντα, στις εμπειρίες της γενιάς των επάλληλων κρίσεων. Έτσι ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’70, αυτά συνθέτει το ΠΑΣΟΚ του σήμερα με μπροστάρη τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Ποιος είναι ο δρόμος για να απορριφθούν οι ρατσιστικές και νεοφασιστικές ιδέες στη συνείδηση των πολιτών;
Ο αγώνας είναι θεσμικός αλλά και πολιτικός. Σίγουρα ο δρόμος του πολιτικού «χαϊδέματος» ή της ευκαιριακής αντιμετώπισης των νεοναζί δεν είναι ο ενδεδειγμένος. Αν μη τι άλλο, το ΠΑΣΟΚ απέδειξε ότι είναι μπροστάρης σε αυτήν την προσπάθεια χωρίς καμία ωραιοποίηση, χωρίς καμία προσπάθεια να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της δίκης της Χρυσής Αυγής, η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε ο Κασιδιάρης και τα κηρύγματά του από τη φυλακή, οι παλινωδίες με τις διαδοχικές τροπολογίες και οι τριβές της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη δεν βοηθούν. Όπως δεν βοηθούν ο τοξικός πολιτικός λόγος των προσωπικών επιθέσεων, που αντιμετωπίζει τον πολιτικό αντίπαλο ως εχθρό, τα στερεότυπα, οι ακρότητες, η ακραία δημαγωγία αλλά και ο ακραίος ελιτισμός.
Συνέντευξη στην Κυριακάτικη «Αυγή» και τον δημοσιογράφο Νίκο Λιονάκη, 17/04/23