Είναι πολύ να ζητάς από το δικομματισμό που κατέρρευσε πριν απο δύο χρόνια να ανασυντεθεί ομαλά και να βρει εύκολα κοινό βηματισμο. Η καχυποψία και οι διαιρέσεις που φέρουν πρόσωπα και ομάδες υποχωρούν τελευταίες, αλλά θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που στοιχίζονται πίσω από στόχους και ιδέες. Ως κίνημα γνώμης, οι 58 και όσοι πιστεύουμε σε όσα πρεσβεύουν, ατομικά ή συλλογικά, χρειάζεται να συνεχίσουν τις παρεμβάσεις τους και τον ενοποιητικό τους ρόλο. Ανεξάρτητα από το σταθμό των ευρωεκλογών, η πολιτική, όπως και η ιστορία, δεν τελειώνουν. Και σε αυτήν την ιστορία έχουν δικαίωμα να κατεβαίνουν και να ανεβαίνουν όσοι έχουν το θάρρος να εκτίθενται δημόσια. Πριν πέσουμε να φάμε τον κάθε Σταύρο Θοδωράκη ως μισαλλόδοξοι γείτονες ή καγχάζουμε με το ΣΥΡΙΖΑ, ας τους κρίνουμε με αυτά που προτείνουν και πρεσβεύουν και κυρίως, ας κοιτάξουμε τι υπάρχει δεξιότερα.
