H απόφαση του Ποταμιού να αποχωρήσει απο το Κίνημα Αλλαγής έρχεται σε μια κρίσιμη περίοδο για το πολιτικό σύστημα, την οικονομία και την γεωπολιτική κατάσταση στη “γειτονιά” μας. Είναι μια απόφαση που υπαγορεύεται περισσότερο από διαφωνίες σε επίπεδο κορυφής, παρά για πολιτικές συγκρούσεις ουσίας. Δύσκολα μπορεί να θεωρήσει κανείς αξιόπιστο λόγο αποχώρησης το γεγονός ότι η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής δεν υποστήριξε τη συμφωνία για το Σκοπιανό ή ζήτησε πρόωρες εκλογές.
Είναι μια επιλογή που υπονομεύει την κοινή προοπτικη της δημοκρατικής παράταξης να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μεταμνημονιακό σκηνικό, σε μια περίοδο που η πολιτική σταθερότητα ενδέχεται να δοκιμαστεί από αλλεπάλληλες εκλογές, την επικίνδυνη άνοδο της Ακροδεξιάς εντός και εκτός εθνικών συνόρων, αλλά και ενδεχόμενες αποφάσεις για εθνικά ζητήματα. Ιδιαίτερα όταν η κληρονομιά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ένα άδικο και εξωπραγματικό οικονομικό πρόγραμμα, βασισμένο στην αφαίμαξη των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης και της διαρκούς υποτίμησης της εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης και του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.
Ένα αδύναμο Κίνημα Αλλαγής προσφέρει καλές υπηρεσίες στο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανερυθρίαστα καπηλεύεται το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, απλά και μόνο επειδή εφαρμόζει ό,τι εξασφαλίζει στη γερμανοκίνητη ευρωζώνη ηρεμία και σταθερότητα. Τη στιγμή που η μεγάλη δεξαμενή των αναποφάσιστων ψηφοφόρων προέρχεται από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, το Κίνημα Αλλαγής καλείται να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά τους, χωρίς να φορέσει το κοστούμι του ‘ΣΥΡΙΖΑ Νο2”, αλλά και αυτό του πρόθυμου συνεργάτη της Νέας Δημοκρατίας σε ένα μελλοντικό κυβερνητικό αδιέξοδο.
Το Ποτάμι χάνει μια μεγάλη ευκαιρία, την τελευταία του ίσως, να μπολιάσει την κεντροαριστερά με τις εκσυγχρονιστικές του απόψεις και να αναδείξει μια νέα γενιά στελεχών, που θα πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια. Η επιλογή του Σταύρου Θεοδωράκη θα προστεθεί σε μια σειρά προβληματικών επιλογών που κοιτάζουν προς το εσωτερικό του κόμματος, παρά στο πολυπόθητο κοινωνικό και πολιτικό άνοιγμα. Εξού και είναι δικαιολογήμενη η επιλογή όσων στελεχών του Ποταμιού διαφωνήσαμε με την επιλογή του “διαζυγίου” με το Κίνημα Αλλαγής, να συνεχίσουμε την προσπάθεια με πιστη, επιμονή και συνεργασία με τις πολλές και διαφορετικές προοδευτικές φωνές, αντλώντας δύναμη από την εντολή των 212.000 συνιδρυτών τον περασμένο Νοέμβριο. Να προχωρήσουμε δηλαδή μπροστά, σφυρηλατώντας καθημερινά την ενότητα και διατηρώντας τον πολυπόθητο πλουραλισμό του Κινήματος Αλλαγής, χωρίς όμως να θυσιάζουμε για χάρη του (πλουραλισμού) την ανάγκη για ενιαία στρατηγική, αιχμηρές θέσεις και κοινό πολιτικό λόγο.
