«Τη νέα Ελλάδα πρέπει να την χτίσει η γενιά που επιβιώνει στην κρίση», αναφέρει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο TheCaller ο επικεφαλής της κίνησης Μπροστά, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του “Ποταμιού” Παναγιώτης Βλάχος, μιλώντας για τους νέους, τις ανισότητες, την την κρίση δημοκρατίας, το «Μπροστά» και το μέλλον του Ποταμιού.
Αναφερόμενος στην κίνηση «Μπροστά» ο Παν. Βλάχος επισημαίνει ότι «από την πρώτη στιγμή είπαμε θα εκφράσουμε τη νεότερη γενιά, χωρίς να αποκλείουμε μεγαλύτερους. Το κάνουμε όχι από βίτσιο, αλλά γιατί τη νέα Ελλάδα πρέπει να τη χτίσει η γενιά που ζει και επιβιώνει μέσα στην κρίση όχι η γενιά που την έφερε. Είπαμε ότι θέλουμε την Ευρώπη των ίσων δικαιωμάτων, της εργασίας, της παιδείας, των ανοιχτών συνόρων και της αλληλεγγύης, όχι της συντηρητικής λιτότητας και της ξενοφοβίας» και συμπληρώνει εμφατικά: «Παραμείναμε ανεξάρτητοι και δεν παίξαμε το παιχνίδι κανενός μεγαλοπαράγοντα ή πρώην υπουργού».
Όσον αφορά στην συνεργασία με το Ποτάμι υπογραμμίζει ότι, «οι κοινές και εποικοδομητικές τους ιδέες δεν είναι εφικτό να ευοδωθούν μέσα σε 2 ή 3 χρόνια, αλλά χρειάζεται σκληρός και επίπονος αγώνας για να ακουστούν και να γίνουν κτήμα της πλειοψηφίας».
Σχετικά με τις διεργασίες στο χώρο της Κεντροαριστεράς υποστηρίζει: «Δεν γνωρίζω περισσότερα από αυτά που διαβάζουν όλοι. Αλλά ό,τι και αν αποφασιστεί αυτό δεν θα έχει καμία τύχη αν δεν βασίζεται σε ανοιχτή εκλογή αρχηγού, σε ανοιχτό διάλογο, σε ανοιχτές συγκρούσεις και νέα πρόσωπα».
Εξάλλου, ερωτηθείς για το τι θα κάνει το Μπροστά και ο ίδιος προσωπικά στο ενδεχόμενο εκλογών, απαντά: «Συνεργαζόμαστε με το Ποτάμι, είμαστε στα όργανά του και αυτή τη συνεργασία θα την τιμήσουμε. Όλα είναι υπό συζήτηση και εξαρτώνται από το χρόνο των εκλογών, αλλά και τις ζωές μας. Είμαστε κανονικοί άνθρωποι και πρέπει να δουλέψουμε για να πληρώσουμε φόρους και εισφορές, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, να βλέπουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Θα πολεμήσουμε όμως, ακόμη και με ξύλινα σπαθιά».
Αναλυτικά η συνέντευξη του Π. Βλάχου στο Thecaller:
Παγουλάτος και… το Νησί που φεύγει. Αυτό είναι το θέμα της επόμενης εκδήλωσής σας. Πώς προέκυψε η ιδέα;
«Ζούμε ένα παράδοξο. Εδώ και εφτά χρόνια προσπαθούμε να παραμείνουμε στην Ευρώπη με δάνεια και λίστες μεταρρυθμίσεων. Κάθε μέρα όμως απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από αυτήν. Πολλά έχουν πάει στραβά και καμία κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει την ευθύνη να μας τραβήξει έξω από το βάλτο. Οι μεγαλύτεροι είναι σε άρνηση και στους νεότερους λένε ότι πρέπει να ζουν με τη σύνταξη της γιαγιάς και το χαρτζιλίκι των γονιών του ή να λένε και ευχαριστώ που παίρνουν 300 ευρώ και “μαύρα”. Κοντύναμε τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες της μεσαίας τάξης και η δημοκρατία αγκομαχά. Και η πλειοψηφία των πολιτικών μας δεν πιστεύει στην επιχειρηματικότητα, γιατί θέλει να ελέγχει την οικονομία. Μένουν λοιπόν λίγοι να παλεύουν, ενώ αυτοί που θέλουν την Ελλάδα δραχμικό προσάρτημα της Ρωσίας ή άλλων καθεστώτων έχουν βγει στο ξέφωτο. Άρα είναι ή δεν είναι η Ελλάδα ένα νησί που φεύγει από την Ευρώπη – και με ευθύνη της Ευρώπης; Και ποιος είναι καλύτερος από το να μοιραστεί τις ανησυχίες του μαζί μας από το Γιώργο Παγουλάτο, που εκτός από εξαιρετικός καθηγητής είναι και ένας προοδευτικός διανοούμενος με σπάνια συνέπεια, ευθυκρισία και ειλικρίνεια στις παρεμβάσεις του. Με αφορμή λοιπόν το νέο του βιβλίο “Το νησί που φεύγει” θα μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας με όσους μας τιμήσουν με την παρουσία τους».
Το Μπροστά δημουργήθηκε το 2012. Απο τότε έχουμε δει να ξεπηδούν δεκάδες πολιτικές κινήσεις. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
«Ο πληθωρισμός κομμάτων και κινήσεων οφείλεται κυρίως στον κατακερματισμό του ΠΑΣΟΚ. Είναι και ένα φαινόμενο ενδεικτικό για το ποσες διαφορετικές ατζέντες και φιλοδοξίες συγκατοικούσαν για 40 χρόνια κάτω από την ίδια στέγη. Και είναι σίγουρα θετικό να υπάρχουν περισσότερες απόψεις και να κυκλοφορούν ιδέες, αρκεί να έχουν λόγο ύπαρξης πολιτικό και όχι μόνο προσωπικό.
Κλείνετε ήδη 4μιση χρόνια παρουσίας. Με λίγες λέξεις πως θα χαρακτήριζες το αποτύπωμα της προσπάθειάς σας αυτά τα χρόνια;
«Από την πρώτη στιγμή είπαμε θα εκφράσουμε τη νεότερη γενιά, χωρίς να αποκλείουμε μεγαλύτερους. Το κάνουμε όχι από βίτσιο, αλλά γιατί τη νέα Ελλάδα πρέπει να τη χτίσει η γενιά που ζει και επιβιώνει μέσα στην κρίση όχι η γενιά που την έφερε. Είπαμε ότι θέλουμε την Ευρώπη των ίσων δικαιωμάτων, της εργασίας, της παιδείας, των ανοιχτών συνόρων και της αλληλεγγύης, όχι της συντηρητικής λιτότητας και της ξενοφοβίας. Παραμείναμε ανεξάρτητοι και δεν παίξαμε το παιχνίδι κανενός μεγαλοπαράγοντα ή πρώην υπουργού. Επιβιώνουμε με τις πενιχρές εισφορές μας και επιμένουμε να βάζουμε τις ιδέες μπροστά από τις επιμέρους επιδιώξεις. Με αυτό το πνεύμα στηρίξαμε τους “58”, αργότερα την “Ελιά”, σήμερα το “Ποτάμι” και την προσπάθεια για ένα νέο προοδευτικό κόμμα. Αν έχει εισφέρει κάτι μικρό το Μπροστά είναι ότι έδωσε βήμα και έβγαλε μπροστά μια ‘φουρνιά’ νεότερων εργαζομένων, επιστημόνων και στελεχών, που έχουν ικανότητες, εμπειρία, εντιμότητα και θέληση να ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική».
Από το Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι σήμερα, συμπορεύεστε με το Ποτάμι. Πώς είναι η συνεργασία; Δεν ανησυχείτε τώρα που βλέπετε τη δημοσκοπική καθίζηση του Ποταμιού;
«Η συνέπεια είναι σημαντική αρετή και στη ζωή και στις σχέσεις και στην πολιτική. Πολλά από αυτά που πρεσβεύουμε τα εκφράζει το Ποτάμι. Συνεργαζόμαστε και για έναν άλλο λόγο: γιατί δε μπορούμε να διανοηθούμε ένα πολιτικό σύστημα όπου οι αξίες της ανεκτικότητας, της ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης δεν θα υπάρχουν. Ξέρουμε ότι αυτός ο αγώνας δεν κερδίζεται μέσα σε 2 ή 3 χρόνια και ότι αυτές οι ιδέες θέλουν πολύ περισσότερα ψύχραιμα αυτιά για να ακουστούν και να γίνουν κτήμα της πλειοψηφίας. Ό,τι και να κάνει το Ποτάμι στο μέλλον και ανεξάρτητα από το αν θα είναι στην επόμενη Βουλή – που θα είναι, ο σπόρος έχει φυτευθεί και θα καρπίσει».
Γίνεται και πάλι λόγος στην κεντροαριστερά και στο προοδευτικό κέντρο για ένα νέο κόμμα. Μάλιστα, τα δημοσιεύματα θέλουν και το Σταύρο Θεοδωράκη να συμμετέχει στις διεργασίες για τη δημιουργία ενός νέου φορέα. Πιστεύεις ότι υπάρχουν πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο;
«Δεν γνωρίζω περισσότερα από αυτά που διαβάζουν όλοι. Αλλά ό,τι και αν αποφασιστεί αυτό δεν θα έχει καμία τύχη αν δεν βασίζεται σε ανοιχτή εκλογή αρχηγού, σε ανοιχτό διάλογο, σε ανοιχτές συγκρούσεις και νέα πρόσωπα. Ξέρετε, τη δεκαετία του ’70 οι Σουηδοί σοσιαλιστές ήταν σε παρακμή, καθώς οι παλιές πολιτικές ηγεσίες είχαν φθαρεί κ δεν έπειθαν. Αποφάσισαν όμως να δώσουν χώρο σε μια νεότερη γενιά στελεχών με ριζοσπαστικές ιδέες, με αποτέλεσμα να ανανεωθούν και να επικρατήσουν εκλογικά για άλλη μια δεκαετία. Αν λοιπόν εδώ πάμε να συγκολλήσουμε μερικούς πρώην υπουργούς και 1-2 κινήσεις πολιτών με το Ποτάμι, το αποτέλεσμα θα είναι απογοητευτικό».
Είδα σε πρόσφατες αναρτήσεις σας να αναδεικνύετε τις κοινωνικές ανισότητες, μιλώντας μάλιστα ειδικότερα για τη μειονεκτική θέση της νεάς γενιάς στην Ελλάδα; Πιστεύεις ότι μπορεί να κινητοποιήσει ή να εμπνεύσει μια τέτοια ατζέντα;
«Όπως και να το κάνουμε, οι σημερινοί 30άρηδες-40άρηδες είμαστε η γενιά της Ευρώπης. Μεγαλώσαμε με δραχμή, Ανδρέα Παπανδρέου και το ..”Λαλάκη των εισαγόμενο”, μπήκαμε στην εργασία για 700 ευρώ, σπουδάσαμε – όσοι μπορούσαμε και στο εξωτερικό, και εκεί που πήγαμε να πατήσουμε στα πόδια μας, έχουμε κολλήσει σε έναν αδιανόητο οικονομικό και πολιτικό κατήφορο. Και σε αυτόν τον κατήφορο δεν παρασύρεται μόνο το πορτοφόλι ή η περιουσία όλων, αλλά και οι δυνατότητες που θα μπορουσε να έχει κάθε παιδί μιας μέσης οικογένειας να μορφωθεί, να σπουδάσει, να βρει μια δουλειά για να ζει άνετα, να ταξιδέψει, να δημιουργήσει οικογένεια. Και τι σου λένε οι μνημονιακές κυβερνήσεις; Εμείς θα προστατεύουμε τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους. Εσείς οι άνεργοι ή όσοι έχετε δουλειά – καλή ή κακή, δεν μας ενδιαφέρετε. Αρκετοί έφυγαν για το εξωτερικό. Όσοι όμως έμειναν εδώ σηκώνουν το βάρος πολλών προβλημάτων και είναι εγκλωβισμένοι μέσα στα σπίτια και στην προστασία των γονιών τους. Η πραγματική απελευθέρωση των νέων σήμερα στην Ελλάδα λοιπόν είναι από τους γονείς και τους παππούδες τους, από το βαμπιρισμό της γενιάς του Πολυτεχνείου. Όχι με βία και αυταρχισμό, αλλά με πολιτική οργάνωση και εκπροσώπηση. Έτσι αλλάζουν οι όροι του παιχνιδιού».
Βλέπουμε ένα ρεύμα λαϊκισμού ή αντισυστημισμού να σαρώνει στο πέρασμά του τις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες. Πιστεύεις ότι υπάρχει ανάχωμα σε αυτόν ή είναι μια νέα πραγματικότητα που δε μπορούμε να την αποφύγουμε;
«Ολοένα και περισσότεροι πολίτες πιστεύουν ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην τους και ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί υπέρ τους. Δεν είναι μόνο θέμα προσώπων, ανισοτήτων ή φόβου. Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου το πολιτικό χρήμα καθορίζει και τη λήψη αποφάσεων, ενώ τα παραδοσιακά εργατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα καθώς και τα συνδικάτα χάνουν σε επιρροή, γιατί καλώς ή κακώς ταυτίζονται με τους ευνοημένους. Χάνουμε την αίσθηση κοινού σκοπού, όπως χάσαμε και τα κοινά μέσα πληροφόρησης. Και μέσα σε αυτόν τον κατακερματισμό πληροφορίας, τις εντυπώσεις κερδίζουν αυτοί που με 140 χαρακτήρες θα προκαλέσουν, θα λοιδωρήσουν ή θα προβοκάρουν τον αντίπαλο. Δείτε το τουίτερ του Τραμπ και θα καταλάβετε τι εννοώ. Απέναντι σε αυτό θέλουμε αντισώματα. Και τα καλύτερα αντισώματα είναι ο διάλογος, τα ανοιχτά κόμματα, η διαφάνεια στη χρηματοδότηση των πολιτικών, η συμμετοχή σε οργανώσεις πολιτών, η επικοινωνία των ‘πάνω’ με τους ‘κάτω’ και όχι οι ταμπέλες. Ακόμη και η ταμπέλα “λαϊκισμός” είναι προβληματική και δεν εκφράζει με ακρίβεια αυτό που συμβαίνει».
Αν προκηρυχθούν εκλογές, τι θα κάνει το Μπροστά και εσύ προσωπικά; Θα είστε υποψήφιοι;
«Συνεργαζόμαστε με το Ποτάμι, είμαστε στα όργανά του και αυτή τη συνεργασία θα την τιμήσουμε. Όλα είναι υπό συζήτηση και εξαρτώνται από το χρόνο των εκλογών, αλλά και τις ζωές μας. Είμαστε κανονικοί άνθρωποι και πρέπει να δουλέψουμε για να πληρώσουμε φόρους και εισφορές, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, να βλέπουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Θα πολεμήσουμε όμως, ακόμη και με ξύλινα σπαθιά».
