Το περιβόητο σκάνδαλο των υποκλοπών δεν προέκυψε στο κενό. Είναι το θλιβερό επιστέγασμα μιας σειράς πολιτικών επιλογών και πρακτικών της κυβέρνησης της ΝΔ, που υποβάθμισαν σταδιακά το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία στην Ελλάδα, στο όνομα της επιτελικής διακυβέρνησης. Η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Κράτος Δικαίου στη κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολιών.
Η έκθεση συμπυκνώνει τις προειδοποιήσεις και συστάσεις και άλλων διεθνών οργανισμών για τη λογοδοσία, τη διαφάνεια, τον πλουραλισμό έκφρασης και την ποιότητα του κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Αναδεικνύει τα κενά, τις καθυστερήσεις, τις ενέργειες και τις “μεταρρυθμίσεις” που συγκέντρωσαν υπερεξουσίες στο Μέγαρο Μαξίμου, αποδυνάμωσαν τα θεσμικά αντίβαρα και διάβρωσαν τα προστατευτικά κιγκλιδώματα των θεσμών: από τις πολιτικά καθοδηγούμενες διαδικασίες διορισμού δικαστών και εισαγγελέων, την παραγραφή υποθέσεων διαφθοράς, το αδιαφανές πλαίσιο των δηλώσεων “πόθεν έσχες”, την ελλιπή προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος, την αδυναμία του ΕΣΡ να παίξει τον ρυθμιστικό του ρόλο, την αδιαφανή κατανομή κρατικής διαφήμισης, το διορισμό του ΔΣ της ΕΡΤ, τις επιθέσεις και απειλές κατά δημοσιογράφων, τη νομοθεσία για τα fake news.
Ο κατάλογος δεν σταματά εδώ. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι κρίσιμα νομοσχέδια (εργασία, ΑΕΙ) δεν συζητήθηκαν επαρκώς δημόσια, το κράτος γέμισε “γαλάζιους” μετακλητούς ή ότι εκκρεμούν δεκάδες καταδικαστικές αποφάσεις για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παραμένουν ανεκτέλεστες; Όπως διαπιστώνουν και άλλοι διεθνείς οργανισμοί, όπως η Διεθνής Διαφάνεια, ο νόμος για το επιτελικό κράτος μετέφερε την ΕΥΠ και τα κρατικά ΜΜΕ στο Μέγαρο Μαξίμου, ενώ επικεφαλής της πρώτης διορίστηκε ο κ. Κοντολέων με μόνο προσόν την εγγύτητά του προς το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Την ίδια προσέγγιση εφάρμοσε η κυβέρνηση και στη στελέχωση της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας. Ενώ επιμένει μέχρι σήμερα να διατηρεί την τροπολογία που αφαιρεί από τον παρακολουθούμενο το δικαίωμα να μάθει τους λόγους παρακολούθησής του, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ανερυθρίαστα, καλούν ακόμη και σήμερα τον κ. Ανδρουλάκη να παρανομήσει, πηγαίνοντας δήθεν να ενημερωθεί “στο αυτί” από τον διοικητή της ΕΥΠ.
Με δυο λόγια, η επιτελική διακυβέρνηση πάσχει από διαφάνεια, λογοδοσία, αποκέντρωση και συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Η παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη δεν είναι προσωπικό ζήτημα, αλλά καμπανάκι για κάθε πολιτικό, δημόσιο λειτουργό, δικαστή, δημοσιογράφο, επιχειρηματία. Αφορά στον κάθε πολίτη που μπορεί να γίνεται έρμαιο στις κατασκοπευτικές επιδιώξεις κάποιου “κέντρου”, που επιθυμεί να ελέγξει και να καθοδηγήσει τις ενέργειές του. Αντί η ΕΥΠ του κ. Μητσοτάκη να ασχολείται ουσιαστικά με την εθνική ασφάλεια, άπλωσε τις κεραίες της πάνω από την πολιτική ζωή και δηλητηρίασε τους θεσμούς και το πολιτικό σύστημα. Η Δικαιοσύνη καλείται να φωτίσει τα καθεστωτικά πεπραγμένα της.
*Δημοσιεύτηκε στα “Νέα” στις 26.09.2022