Ηγεμονία του λαϊκισμού

Κοινοποίηση

Η φτώχεια σε ηγέτες που θα εμπνεύσουν μια συλλογική προσπάθεια, καθρεφτίζεται στα πολιτικά μνημόσυνα και στις αγιοποιήσεις ή αφορισμούς του παρελθόντος: Καραμανλής ο διορατικός, Μητσοτάκης ο άτυχος μεταρρυθμιστής, Σημίτης και Ανδρέας που “κατέστρεψαν τη χώρα” και πάει λέγοντας. Όλο και πιο πίσω στο σκοτάδι. 


Χωρίς μνήμη και ιστορική παιδεία, χωρίς ανταγωνισμό νέων πολιτικών ιδεών και με τους νεότερους να αναζητούμε την πολιτική ανάμεσα σε γλυκανάλατα διαλογικά project, ηττημένες διαπιστώσεις, αριστερίστικους μανιχαϊσμούς ή αισθητικές αναλύσεις για καλαμπούρι, η νοσταλγία αυτή είναι η συνταγή της συντήρησης. 

Και το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά καιροσκόποι σαν τον κάθε Αλέξη Τσίπρα ή Κώστα Καραμανλή που φλέρταραν και φλερτάρουν με ιδεολογήματα “μεσαίου” χώρου για να αυξήσουν τη γερασμένη φοβική εκλογική πελατεία, γιατί έτσι αγοραία, παχυδερμικά και τυχοδιωκτικά αντιλαμβάνονται την πολιτική και έτσι κυβέρνησαν και θέλουν να κυβερνήσουν. Με αυτά η κάθε είδους συντήρηση, δεξιά ή αριστερά, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την πολιτική της ηγεμονία.

Κοινοποίηση