Με το που αποφασίζεις να υπερασπιστείς έναν πολιτικό χώρο, ξαφνικά διαιρείς. Κάποιοι ‘μπαίνουν’ απέναντι, κάποιοι δίπλα, κάποιοι πουθενά. Όσοι έχουν περάσει από πολιτικά κόμματα ή από θέσεις ευθύνης, αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Ειδικά όταν παλεύεις εντός και εκτός σου για τα πισωγυρίσματα που ζούμε εδώ και μια 6ετία, όταν τα βρίσκεις μπροστά σου, στην τσέπη σου, στις ζωές των δικών σου, ακόμη και στις φιλοδοξίες σου, όταν έχεις γυρίσει από το εξωτερικό και σου λένε όλοι “μα γιατί γύρισες” ή δεν μπορείς καν να φύγεις για έξω γιατί έχεις ‘βαρύνει’.
Δεν είναι ωραία εποχή για οράματα και μεγάλες ιδέες, όταν επικρατεί τέτοια ιδεολογική, προγραμματική φτώχεια και μοιρολατρία, που σαν παλίρροια αποκαλύπτει τους εγωϊσμούς και τις προθέσεις της παλαιάς πολιτικής γενιάς – με λίγες εξαιρέσεις. Με τα παιδιά στο Μπροστά κάναμε ό,τι μπορούμε από το 2012 να φέρουμε κοντά ανθρώπους και προοδευτικές ιδέες, χωρίς κανένα πατρονάρισμα, ακόμη και με κόστος στις προσωπικές και πολιτικές μας σχέσεις.
Δεν ήταν και δεν θα είναι εύκολο να πορεύεσαι χωρίς πάτρονα και να θες να βλέπεις τις ιδέες σου να δημοσιεύονται. Είναι όμως αφόρητο να συζητάς διαρκώς για μια ‘επόμενη μέρα’ η οποία δεν έρχεται, και στην οποία ξέρεις ότι θα στριμώχνεται το ‘χθες’ πιο δυνατό και με μεγαλύτερη δίψα για δικαίωση, έτσι όπως τα κατάφερε ο Τσίπρας και η ανεκδιήγητη παρέα του.
Εξάλλου, η πολιτική δεν είναι μονο παρέες, καφέδες και ντιλαρίσματα. Ειναι και προγράμματα ιδέες, άνθρωποι, συναισθήματα, φαντασία, τόλμη. Κανένας χώρος δεν τα έχει όλα, όμως Το_Ποτάμι είναι ένα κόμμα που δεν έχει αλλεργία στο διαφορετικό, και δίνει χώρο στην ατζέντα του Μπροστά να ακουστεί. Αποφασίσαμε λοιπόν να το τολμήσουμε, πιστοί σε όσα πιστεύουμε και με τη βεβαιότητα ότι η σπορά, η είσοδος δηλαδή μερικών νέων της κεντροαριστεράς, που δεν βγήκαν απο τον κομματικό σωλήνα, θα κάνει καλό και στο Ποτάμι και στο Μπροστά. Κυρίως όμως, θα μας βοηθήσει να πουμε μερικές αλήθειες, χωρίς να κοιτάμε πίσω μας.
