Εκτός απροόπτου, αύριο θα είναι μια δύσκολη μέρα για όσους δεν ζουν και αναπνέουν μέσα στις κομματικές γραφειοκρατίες ούτε θα βολευτούν με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Θα είναι σίγουρα μια δύσκολη μέρα για το 1.3 εκ. άνεργων που δεν ονειρεύονται να γίνουν σερβιτόροι της Ευρώπης, για τις 200-300 καλές επιχειρήσεις που εξάγουν μετα κόπων και βασάνων, για τις μικρές που ‘τσιμπάνε’ από την άνοδο της ιδιωτικής κατανάλωσης, για όσους έχουν στίψει μυαλό και οικονομίες για να ξεκινήσουν μικρές επιχειρήσεις, για όσους της γενιάς μου έχουν διαγράψει τον προγραμματισμό ζωής τους και αντί για ευκαιρίες, βλέπουν άλλη μια ζοφερή πενταετία να ξημερώνει. Πολλά από αυτά, τα περιγράφει εύστοχα στο σημερινό του κείμενο ο Aristos Doxiadis.
Οι δύο πλευρές, κυβέρνηση & αντιπολίτευση συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ως παίχτες μηδενικού αθροίσματος, χρησιμοποιώντας ως καύσιμο όξυνσης ό,τι παρακμιακό ξέρασε και έστειλε στο Κοινοβούλιο ο ‘απατημένος’ ελληνικός μικροαστισμός της τελευταίας 20ετίας, που ταϊστηκε με το κράτος-πατερούλη. Την κύρια ευθύνη όμως την έχει η συγκυβέρνηση για την ‘αγρανάπαυση’ του τελευταίου οχταμήνου, για τη ‘συριζοποίησή’ της, για τον εκλογικό και προσωπικο καιροσκοπισμό των ηγετών της, που άλλοτε διαρρέει τις πραγματικές του προθέσεις και άλλοτε δίνει συνεντεύξεις με autocue.
Υ.Γ. Προφανώς δεν κάνει εντύπωση ότι ουδείς αναφέρεται στο ΚΚΕ, που είναι ο φυσικός εχθρός κάθε κόμματος τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή στο γεγονός ότι οι ηγέτες της συγκυβέρνησης δεν κινητοποίησαν πολιτικές προσωπικότητες, κοινωνικούς και επιχειρηματικούς ηγέτες για να αυξήσουν την πίεση στους βουλευτές. Η τιμή των όπλων έλαχε στον αιωνόβιο Μητσοτάκη για να περισώσει τα προσχήματα ή την τιμή της παλαιάς πολιτικής.
