Ίσως είναι οι πιο περίεργες, οι πιο βουβές εκλογές της Μεταπολίτευσης. Ως υποψήφιος βουλευτής στη βόρεια Αθήνα, μπορώ να συνυπογράψω την έκπληξη και την απορία όσων δεν έχουν ξαναζήσει ανάλογο προεκλογικό κλίμα.
Θα έλεγε κανείς ότι μετά τα Τέμπη βυθιστήκαμε όλοι σε μια συλλογική θλίψη και μια γενικευμένη πολιτική απογοήτευση. Ήταν το γεγονός που ξεχείλισε το ποτήρι. Είχαν ήδη μαζευτεί πολλά. Πάνε χρόνια εξάλλου που η δοκιμασία διαδέχεται την κρίση και το αντίστροφο. Μετά την δεκαετή λιτότητα, κλειστήκαμε σπίτια μας, περιορίσαμε τις ζωές μας.
Μάθαμε αλλιώς, με τεράστιο τίμημα για τις σχέσεις και την υγεία μας. Η κοινωνία έκανε υπομονή με την πανδημία. Υπομονή με τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Υπομονή με την ακρίβεια και το αυξανόμενο κόστος ζωής.
Οι συγγνώμες πολλές. Αλλά να μπαίνουν τα παιδιά σου στο τρένο για ένα ταξίδι ρουτίνας και να στα επιστρέφουν στο φέρετρο, πάει πολύ. Και πάει ακόμη περισσότερο, όταν βλέπεις την κυβέρνησή σου, αντί να βάλει τις βάσεις για μια προεκλογική συζήτηση ουσίας και θέσεων, που να εμπεριέχει έτσι και μια έμμεση αυτοκριτική, να επιδίδεται σε ένα κυνήγι μαγισσών, παραπληροφόρησης και δημιουργίας φόβου. Και από κοντά η ανεπαρκής αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να μπερδεύει άπαντες για το τι θέλει, τι προτείνει, ποιους θέλει να εκφράσει.
Ο ένας κραδαίνει το σκιάχτρο του άλλου. Σενάρια καρέκλας, αντί για αντιπαράθεση θέσεων. Καταιγισμός δημοσκοπήσεων, που συμπληρώνει τη μηντιακή προπαγάνδα. Γυρισμένες πλάτες, μέτωπα δραχμής, φόβος, παιχνίδι και μισόλογα για τους νεοναζί και την ακροδεξιά. Και παροχές της τελευταίας στιγμής. Από αυτούς που φορολόγησαν και τον αέρα παραδίδοντας ένα υπέρογκο πλεόνασμα και τους άλλους που άφησαν ολιγάρχες και φίλους να αφαιμάξουν μισθούς και συντάξεις μέχρι που …κουράστηκαν να θησαυρίζουν.
Δεν πρόκειται περί ισαποστακισμού. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Με τον κόσμο της Αριστεράς εμάς στο ΠΑΣΟΚ μας συνδέουν κοινοί αγώνες, θυσίες, διεκδικήσεις, ελπίδες, αλλά και διαψεύσεις. Και με μια μικρότερη μερίδα μετριοπαθών προοδευτικών που από φόβο ψηφίζουν Μητσοτάκη μας συνδέει η ανάγκη για κοινωνική ειρήνη και ευημερία. Με τις ηγεσίες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πρόβλημα. Που αντιμετώπισαν την εξουσία ως λάφυρο παρέας ή λάφυρο οικογένειας.
Που έστειλαν πολιτικούς αντιπάλους στα δικαστήρια ή τους παρακολουθούσαν με κοριούς και λογισμικά. Που έβλεπαν θεσμικά εμπόδια ή ευτέλισαν τις Ανεξάρτητες Αρχές και τους ελέγχους από την εξουσιαστική τους βουλιμία. Γιατι με τέτοιες νοοτροπίες για την εξουσία, με σαθρά θεμέλια δημοκρατίας και λογοδοσίας, χάνεται η ισονομία, η δίκαιη φορολόγηση και αναδιανομή, η προστασία δημοσίων αγαθών και δικαιωμάτων, το φρένο στην αισχροκέρδεια, τη διαφθορά και την κομματοκρατία.
Εμείς στο ΠΑΣΟΚ δεν ζητάμε από τους πολίτες να γυρίσουν τις πλάτες τους στο μέλλον. Ούτε να πάνε στην κάλπη φοβισμένοι και βολεμένοι με τα μίζερα pass της γαλάζιας κανονικότητας. Τους ζητάμε να πιστέψουν ότι η πολιτική μπορεί ξανά να μιλήσει για τα ουσιώδη, χωρίς να τους υποτιμά. Ότι στην πολιτική χωρά και η συνεργασία και ο διάλογος για το κοινό καλό. Χωρίς προπαγάνδα, χωρίς υπερβολές, χωρίς ψέματα, χωρίς χτυπήματα στον αντίπαλο κάτω από τη μέση.
Τους ζητάμε να αποφασίσουν οι ίδιοι για την Αλλαγή που θέλουν να δουν στη ζωή τους. Και να την προσπαθήσουμε μαζί, χωρίς βαρίδια και συμπεριφορές που τους πλήγωσαν στο παρελθόν. Μόνο έτσι θα φτιάξουμε καλύτερα Κέντρα Υγείας και νοσοκομεία. Θα πάψουμε να πληρώνουμε άδικους φόρους. Το δημόσιο σχολείο θα πάψει να είναι βραχνάς και όταν μιλάμε για πανεπιστήμια δεν θα πηγαίνει η συζήτηση μόνο στην φύλαξη. Κάθε μορφής οικογένεια θα βρίσκει αποκούμπι σε κοινωνικές υπηρεσίες, δίκαιους φόρους, φτηνότερα ενοίκια. Δεν θα περιμένουμε τον τουρίστα ή τα funds για να μπουν χρήματα στη χώρα. Και η δημοκρατία θα αναπνεύσει με κανόνες, διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο με λιγότερα προνόμια για τους πολιτικούς. Είναι στο χέρι μας να γίνει αυτή η σιωπή, μια απόφαση αλλαγής και ελπίδας για όλους μας.
*Άρθρο του Υπ. Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στον Β1 Βόρειο Τομέα της Αθήνας στο Libre.gr, 09/05/23.