Στις 3 Σεπτέμβρη, ως “Μπροστά” αποφασίσαμε να συμμετέχουμε ενεργά στα ψηφοδέλτια του Ποταμιού για τις εθνικές εκλογές. Το Ποτάμι μας έδωσε τη δυνατότητα να αναδείξουμε τις θέσεις μας για την αλληλεγγύη των γενεών και να μιλήσουμε για τους ‘χαμένους’ των μνημονίων. Εδώ ακολουθεί η ομιλία μου στην εκδήλωση ανακοίνωσης των συνεργασιών του Ποταμιού με κινήσεις πολιτών και κόμματα, που πραγματοποιήθηκε στο Γκάζι, στις 04.09.2015. Η σχετική ανακοίνωση του Μπροστά που προανήγγειλε τη συνεργασία είναι διαθέσιμη εδώ.
———————
Εδώ και μια 5ετία, κάθε Σεπτέμβρης είναι η αρχή ενός μικρού Γολγοθά. Ενός Γολγοθά για την πλειοψηφία των συνανθρώπων μας και ιδιαίτερα για τους μη προνομιούχους και για τους νέους – τους νέους άνεργους, οι οποίοι είναι είτε μακροχρόνια, είτε βραχυπρόθεσμα άνεργοι. Για τους νέους του ιδιωτικού τομέα που καλούνται να επιβιώσουν σε μια άναρχη, αρρύθμιστη αγορά εργασίας. Για τους νέους που ζούνε τις συνέπειες των capital controls αυτή τη στιγμή και βρίσκονται σε διαθεσιμότητα. Τους νέους, που προσπαθούν με περίπου το μισό του μισθού τους να κρατήσουν όρθια τα καταρρέοντα ασφαλιστικά μας ταμεία, τα οποία δεν θα μας ανταποδώσουν τις συντάξεις τις οποίες πληρώνουμε σήμερα με το μισθό μας.
Αλλά και τους νέους οι οποίοι θέλουν να φύγουν, αλλά και τους νέους που δεν μπορούν να φύγουν. Αυτοί οι νέοι σήμερα, αυτό το Σεπτέμβρη καλούνται να ψηφίσουν.
Η παλιά πολιτική αυτή για την οποία έχει μιλήσει το Ποτάμι επανειλημμένα και σωστά έχει σταθεί απέναντί της, προσπαθεί εδώ και μια 5ετία να κρυφτεί πίσω από τα μέτρα η ίδια ψηφίζει. Μέτρα τα οποία φορτώνει στις πλάτες μας.
Πέντε χρόνια μεταρρυθμίσεων και η οικονομία καταναλώνει σχεδόν στα ποσοστά του 2008, το 1/3 των Ελλήνων συντηρεί τα υπόλοιπα 2/3. Οι εξαγωγές μας δεν τραβάνε. Ενώ οι υποδομές μας λιμνάζουν, οι μισθοί και οι συντάξεις δεν αρκούν πλέον να συντηρήσουν τους άνεργους κάθε ελληνικής οικογένειας.
Είναι σαφές ότι τα παλαιά εργαλεία, η μικροδιαχείριση, η μικροπολιτική, η συντεχνιακή λογική, το να βολεύουμε τους δικούς μας, να μην κάνουμε τις αλλαγές, ή να τις ψηφίζουμε και μετά να τις παίρνουμε πίσω με τροπολογίες, μας φτωχαίνουν. Μας φτωχαίνουν και μας γυρίζουν πίσω.
Και το κυριότερο, ο λόγος για τον οποίο είμαστε εδώ σήμερα είναι ότι δεν μας πηγαίνουν μπροστά. Η κοινωνία άλλαξε, οι πολιτικές και οι πολιτικοί μας, χρειάζεται να την αλλάξουμε. Χρειάζεται να αλλάξουν οι ίδιοι.
Ως «Μπροστά» λοιπόν ενώνουμε τις δυνάμεις μας με ένα αυθεντικό κίνημα πολιτών και το υπογραμμίζω αυτό. Είναι το Ποτάμι, που ξέρει να συνθέτει και να κάνει πράξη τη συνεργασία, γιατί αυτό που έχει αποδείξει η 6ετία της κρίσης είναι ότι κανείς δεν έχει όλες τις απαντήσεις. Κανείς δεν μπορεί μόνος του. Κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά.
Είμαστε εδώ για να δώσουμε περιεχόμενο στις διεκδικήσεις της πιο αδικημένης, αλλά όχι της χαμένης γενιάς, όπως τη χαρακτήρισε ο Πρωθυπουργός, ο απερχόμενος Πρωθυπουργός. Άλλωστε δεν υπάρχουν χαμένες γενιές, αλλά υπάρχουν μόνο χαμένες ευκαιρίες. Η ευκαιρία για μας που είμαστε σήμερα εδώ για μας, για το Ποτάμι, για τους νέους που θέλουμε να εκφράσουμε, για τους μη προνομιούχους συμπολίτες μας, νέους και μεγαλύτερους, είναι να αλλάξουμε και το πρόσωπο και την ουσία της πολιτικής, δίνοντας φωνή στους πραγματικούς, στους κανονικούς ανθρώπους που δουλεύουν, που μοχθούν, που υποφέρουν από όσα συμβαίνουν, που αγωνιούν για όσα συμβαίνουν.
Να δώσουν φωνή στην εργασία. Να βάλουμε μπροστά τη συνεργασία, τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη. Και το κυριότερο, να δώσουμε την ελπίδα ότι στη θέση της σημερινής μοιρολατρίας, ότι υπάρχει ένας δρόμος, ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, ότι εμείς θα υλοποιούμε αυτά που μας επιβάλουν γιατί δεν μπορούμε να φέρουμε καλύτερες λύσεις. Θα βάλουμε το λιθαράκι μας για να κρατήσουμε τη νέα γενιά στην Ελλάδα
