Φίλες και φίλοι,
Βρισκόμαστε σε μια διαφορετική Ελλάδα από αυτήν του 2014, όταν το Ποτάμι ιδρύθηκε.
Η αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο είναι παρελθόν.
Η πλειοψηφία της κοινωνίας πέρασε από το θυμό, που δημιούργησε το ψέμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στο συμβιβασμό και τώρα ζητά αξιοπιστες προτασεις και φυγή προς τα εμπρός.
Ζητά υπευθυνες λύσεις, για να ξαναγεμίσει ο κουμπαράς της μεσαίας τάξης, μέσα από ένα δύσκολο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον.
Στα δυτικά μας μια Ευρώπη πιο κλειστή, συντηρητική, γερμανοκίνητη, χωρίς αφηγηση, δεμένη σε ένα άρμα οικονομικής ανάπτυξης που δεν λειτουργεί για όλους.
Στα Ανατολικά μας μια Τουρκία απρόβλεπτη, να απομακρύνεται από τη Δύση.
Στη βαλκανική μας γειτονιά, η αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσίας αντί να φέρνει οφέλη υπαγορεύει τις επιλογές μας σε εθνικά και διμερή ζητήματα, όπως είδαμε πρόσφατα και με το Σκοπιανό – και εύχομαι – να μην έχουμε παρόμοιες εμπειρίες και στο Κυπριακό.
Η αναμέτρησή μας με την κρίση παρακράτησε. Και ένα παράλογο οικονομικό πρόγραμμα θα δοκιμάσει ξανά τις αντοχές μας.
Όμως από εμάς εξαρτάται αν θα βγούμε από την ίδια πόρτα, από την οποία μπήκαμε στην κρίση.
Από εμάς εξαρτάται αν θα τα αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε όσα έγιναν με τόσο ακριβό συλλογικό και προσωπικό τίμημα.
Δεν είναι εύκολο. Και σίγουρα δε μπορούμε μόνοι μας.
Γιατί από τη μία, κυβερνά ένας ανίερος συνασπισμός εξουσιολάγνων, που δεν έχει κανένα φραγμό, ιδεολογικό, ηθικό, πατριωτικό, δημοκρατικό.
Και από την άλλη, η Συντήρηση χωρίς σαφή ταυτότητα, απλά περιμένει τις κάλπες για να κάνει ταμείο την απογοήτευση, δέσμια των γόνων και των τζακιών και πάντα φέρουσα στίγμα της χρεοκοπίας και της κακοδιοίκησης, που τόσο καλά μιμούνται οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Πέφτει στις πλάτες λοιπόν της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης να παίξει το ρόλο του καταλύτη στην αλλαγή που τόσο πολύ θέλουμε, στο άλμα στο μέλλον που τόσο αργησε.
Της μεγάλης αυτής οικογένειας, από την οποία το Ποτάμι κληρονόμησε την παράδοση του εκσυγχρονισμού, του μεταρρυθμιστικού κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας και της οικολογίας.
Μια παράδοση όμως που δεν καταφέραμε να την κάνουμε δημοφιλή, αλλά συρρικνώθηκε μέσα σε τακτικισμούς, ανακυβιστήσεις, αλλά και κακές συγκυρίες και ανήθικες επιθέσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από τη στιγμή λοιπόν που το Ποτάμι, φίλες και φίλοι δεν ηγεμόνευσε ιδεολογικά στον προοδευτικο χώρο, η επιλογή της συνεργασίας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ήταν μονόδρομος.
Άλλωστε ο πλούτος και η σύνθεση ιδεών είναι αυτο που αλλάζει τις κοινωνίες, όχι το άθροισμα προσωπικών πολιτικών επιλογών και “στρατιωτών”.
Η συνεργασία στο Κίνημα Αλλαγής δεν ήρθε χωρίς κόπο, αλλά μέσα από οδυνηρά εκλογικά αποτελέσματα. Ειδικά για ένα νεοϊδρυθέν κόμμα που ήταν άφθαρτο, αλλά με μειωμένη πια εκλογική επιρροή.
Βάλαμε ομως τότε στην άκρη την κριτική από την ανάγκη να συνιδρύσουμε ένα κίνημα που θα συνθέτει όλες τις τάσεις της παράταξης και να γίνει το εφαλτήριο, ώστε να αυτή να ξαναμεγαλώσει και να γίνει πρωταγωνίστρια.
Είμαστε εμείς εδώ που συμφωνήσαμε να παλέψουμε για τις ιδέες μας μέσα σε ένα νέο πλαίσιο, σε ένα νέο προοδευτικό πολιτικό και κινηματικό περιβάλλον.
Να συναντήσουμε μεγαλύτερα ακροατήρια.
Να επηρεάσουμε αποφάσεις, να αναδείξουμε νέα πρόσωπα και πάνω απ’ ολα να επαναφέρουμε την αξιοπιστία στην πολιτική.
Να γίνουμε ανάχωμα στην προσπάθεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αυτο-ανακηρυχθούν σε νέα κεντροαριστερά.
Για να γίνουμε το όχημα μιας μεγάλης νίκης των κοινωνικών δυνάμεων που κράτησαν τη χώρα όρθια.
Της μεσαίας τάξης που στήθηκε στις ουρές και άδειασε τις αποταμιεύσεις της για να καλύψει τα ‘δεν πληρώνω’ και τα σχέδια για ‘παράλληλα νομίσματα’ κάποιων, που σήμερα κάνουν σημαία τους την κανονικότητα, ενώ θα έπρεπε να απολογούνται.
Αυτό δεν θέλαμε ως Ποτάμι;
Αυτό δεν λέγαμε ως Ποτάμι;
Οι ίδιοι που σήμερα ξαφνικά ανακάλυψαν ότι το Κίνημα Αλλαγής είναι συντηρητικό ή αντιδημοκρατικό, δεν γνώριζαν που πάμε, τι θα συναντήσουμε και τι μπορούμε να πετύχουμε;
Και ποιος άλλος δρόμος υπάρχει για τους εκσυγχρονιστές και προοδευτικούς, φίλοι μου, πέραν της επιμονής, της σκληρής δουλειάς, της συνεργασίας, για να γίνουμε η ψυχή της Παράταξης;
Ξέρετε κανέναν άλλο δρόμο ή κανέναν άλλο μεταρρυθμιστή στην ελληνική ιστορία που δεν έκανε συμβιβασμούς ή έδωσε ακομη και λάθος μάχες για σωστό σκοπό, προκειμένου να κερδίσει την πολιτική ηγεμονία;
Απευθύνομαι σε εσάς, με το αίσθημα ενός συναγωνιστή που ήρθε στο Ποτάμι στα δύσκολα. Που έμεινε στα δύσκολα και θα συνεχίσει το δύσκολο αγώνα για τη δημοκρατική παράταξη.
Σας καλώ να μην τα παρατήσουμε.
Να μην ενδώσουμε τόσο εύκολα σε ένα νέο ‘οχι’, σε μια πορεία χωρίς στρατηγική, σε ένα άλμα στο κενό που τραυματίζει τον ευρύτερο χώρο και μας απομακρύνει από την ίδια την πολιτική συμμετοχή, απογοητευμένους και παροπλισμένους.
Σας καλώ να μείνουμε στο Κίνημα Αλλαγής και να δώσουμε έναν αγώνα με στρατηγική, αρχή, μεση και τέλος.
Όχι στον αέρα ή με ευχολόγια.
Αλλά με ξεκάθαρα αιτήματα και προτάσεις.
Με συνθέσεις και πολιτική ουσία. Με ομάδες και όχι μονάδες.
Φίλες και φίλοι,
Δεν έχω σκοπό να επικυρώσω σήμερα με την ψήφο μου την πολιτική επιβίωση κάποιων, στην πλάτη ενός μικρού και δορυφορικού Ποταμιού, χωρίς ρόλο και ισχύ.
Δεν έχω σκοπό να παρατήσω μια προσπάθεια για την οποία μοχθήσαμε, τρέξαμε, συγκρουστήκαμε, εκτεθήκαμε και τώρα, για τα μάτια μιας άλλης, συνεργασίας, που μάλλον αχνοφαίνεται, αλλά κανείς δεν τολμά να την κατονομάσει: να πάμε δηλαδή να γίνουμε κεντρώο πλυντήριο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ή τσόντα της Δεξιάς.
Μην έχετε καμία αμφιβολία.
Η αυτόνομη πορεία του Ποταμιού, θα τερματιστεί σύντομα.
Όσοι σήμερα διαπραγματεύονται πολιτικές καριέρες, θα συνεχίσουν να το κάνουν ακόμη και όταν το Ποτάμι ‘βγει’ μόνο στις πολιτικές αγορές.
Φίλες και φίλοι, συναγωνιστές Ποταμίσιοι,
Θα μου επιτρέψετε, κλείνοντας έναν προσωπικό τόνο.
Όπως γνωρίζετε, εκπροσωπώ μια πολιτική κίνηση, η οποία ηρθε στο Ποτάμι με στόχο να βοηθήσει στις πολιτικές συνεργασίες.
Αν σήμερα αποφασίσουμε επιστροφή στο χθες, το Μπροστά δεν θα συνεχίσει στο Ποτάμι και εμείς θα παραιτηθούμε από τη ΜΕΣΥΑ και το Πολιτικό Συμβούλιο.
Είναι μια ομόφωνη απόφαση, που μας δεσμεύει.
Είναι μια καθαρή και υπεύθυνη στάση
Και δίνει τη δυνατότητα στον επικεφαλής να διαμορφώσει το Ποτάμι της επόμενης μέρας όπως το επιθυμεί.
Για αυτό και θέλω να ευχαριστήσω το Σταύρο και τους συνεργάτες του για την εμπιστοσύνη, όλους εσάς για αυτά τα τρία χρόνια που παλέψαμε μαζί, σε αντίξοες πολιτικά συνθήκες.
Να θυμάστε ότι ιδέες δεν ανήκουν σε πρόσωπα και ο προοδευτισμός δεν είναι μονοπώλιο λίγων.
Θέλουν θυσίες, επιμονή και υπομονή για να ανθίσουν και να κερδίσουν.
Οι αξίες του Ποταμιού, του κινήματος για την εργασία, την παιδεία, την δικαιοσύνη, δεν θα χαθούν.
Θα τις συνεχίσουμε στο Κίνημα Αλλαγής, με τις δεκάδες χιλιάδες συμμάχους μας.
Όσοι μείνουμε εκεί, θα γίνουμε μια γροθιά.
Όσοι θέλετε να έρθετε, θα είμαστε εκεί και θα σας περιμένουμε.
Για μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη, για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κίνημα, για μια Ελλάδα απαλλαγμένη απο τον εθνολαϊκισμό του μισους και του διχασμού.
Κοιτάμε μπροστά για την Ελλάδα της εθνικής συμφιλίωσης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανάπτυξης για ολους. Αυτή είναι η ψυχή της παράταξης, αυτή είναι η ψυχή του Ποταμιού και αυτή θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε.
Σας ευχαριστώ.