Και αυτό το ασφαλιστικό θα νομοθετηθεί ως άλλο ένα πικρό ποτήρι, το οποίο η πελατειακή αριστερά θα χρυσώσει ως ‘δίκαιο για τους μη προνομιούχους’ και η Δεξιά θα το καταδικάσει ως αντι-αναπτυξιακό, χωρίς να κοιτά την προγραμματικη της φτώχεια και τις διαχρονικές της ευθύνες.
Στη μέση θα τους κοιτάνε οι 1.2 εκ. άνεργοι και οι άλλοι 2 εκ. εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, το πρεκαριάτο των ‘μαύρων’, οι 320.000 εκτός συνόρων, η γενιά του ενοικίου και κάθε μιλένιαλ που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς του. Με ευθύνη και των δυο, αλλά και του δειλού στο παρελθόν ΠΑΣΟΚ, η διαγενεακή ανισότητα μεταφράζεται ως η σύγκρουση της σύνταξης της γιαγιάς με τη δουλειά του εγγονιού. Είναι μονόδρομος να πάμε με τον δεύτερο.
