Με παρεμβάσεις, συνεντεύξεις και εκδηλώσεις τους μερικές δεκάδες προοδευτικοί συμπολίτες μας, αποφάσισαν να διακινδυνεύσουν την διαδρομή και την ιστορία τους, υπερασπιζόμενοι το σχεδιο του Αλέξη Τσίπρα για ένα “προοδευτικό μέτωπο” της απελπισίας. Το οποίο, όπως περιγράφεται από τους εμπνευστές του, εκτείνεται από τη σοσιαλδημοκρατία, την οικολογία και το κέντρο, μέχρι τη λαϊκή κεντροδεξιά.
Σε πολλούς η πρωτοβουλία αυτή προκαλεί θυμηδία. Στα στελέχη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλων προοδευτικών δυνάμεων, που υβρίστηκαν και περιθωριοποιηθηκαν πολιτικά τα χρόνια των μνημονίων, προκαλεί δικαιολογημένα την ιστορική και πολιτική τους συνείδηση. Επειδή όμως ανάμεσα στους όψιμους “γεφυροποιούς” υπάρχουν και σοβαροί διανοητές, όπως πχ ο καθηγητής Μουζέλης, αξίζουν κάποιες σκέψεις-απαντήσεις στα επιχειρήματά τους, όπως αυτά διατυπώθηκαν σε πρόσφατη συνέντευξη του τελευταίου.
Καταρχάς συμφωνούμε ότι η Ευρώπη κινδυνεύει από την επέλαση της Ακροδεξιάς, που ‘φορά’ την προβιά του φορέα της αλλαγής, που έχουν ανάγκη εκατομμύρια ‘χαμένοι’ των πολιτικών της λιτότητας. Συμφωνούμε ότι η απάντηση στην Ακροδεξιά, αλλά και στη Δεξιά δεν είναι μια χλιαρή σοσιαλδημοκρατία του “τρίτου δρόμου”, αλλά ένας συνασπισμός προοδευτικών δυνάμεων με κορμό τους σοσιαλδημοκράτες, που όμως είναι εφικτός μόνο σε “μεταεθνικό επίπεδο” με στόχο μια ουσιαστική ευρωπαϊκή ενοποίηση. Συμφωνούμε τέλος, ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπέσκαψε τους δημοκρατικούς θεσμούς και την αυτονομία της Δικαιοσύνης, αλλά και στο ότι ουδείς έχει κάνει την αυτοκριτική του.
Όμως είναι δύσκολο να αποδεχθεί κανείς ότι η εισαγόμενη Συμφωνία των Πρεσπών μετέτρεψε το ΣΥΡΙΖΑ από βάτραχο-συγκυβερνήτη του Καμμένου σε πρίγκιπα του αριστερού μεταρρυθμισμού. Είναι εξίσου δύσκολο να αποδεχθεί κανείς ότι η στασιμο-ανάπτυξη, το σπρώξιμο χιλιάδων εργαζομένων στην επισφάλεια, η βαλκανοποίηση της δημόσιας ασφάλειας, η χειροτέρευση των δημοσίων αγαθών (μεταφορές, παιδεία, περίθαλψη) μπορούν να “χρυσωθούν” με προεκλογικούς μποναμάδες. Και είναι σχεδόν αδύνατο να αποδεχθεί ένας προοδευτικός σοσιαλδημοκράτης ή σοσιαλιστής τον ευτελισμό της Βουλής, το ξεχείλωμα του Συντάγματος, της δεδηλωμένης και την υποταγή του “πρωτείου της πολιτικής” στην εξουσιολαγνεία μερικών αμετροεπών που με τη συμπεριφορά τους και το δημόσιο τοξικό λόγο τους “ταϊζουν” εκλογικά τα άκρα.
Τέλος, από αυτούς που θεωρούν ότι το Κίνημα Αλλαγής πάσχει από “δεξιά πλευρίτιδα”, είναι αμφίβολο αν έχει μπει κανείς στον κόπο να διαβάσει το πρόγραμμά του, τις νομοθετικές του πρωτοβουλίες ή έστω να αντιληφθεί τις συμμαχίες του στους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς, όπου συνεχίζει να κυριαρχεί. Του προτείνουμε να το κάνει.
Στους πρόθυμους καλοπροαίρετους που βλέπουν ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο με το ΣΥΡΙΖΑ και τους ετερόκλητους φίλους του, το Κίνημα Αλλαγής μάλλον έχει να τους πει ότι έχουν ήδη όσα υλικά χρειάζονται. Η δική μας συνεισφορά θα είναι πιο χρήσιμη να καλέσουμε όσους προοδευτικούς πολίτες πίστεψαν στο κάλεσμα του “νέου” το Γενάρη του 2015 και βρέθηκαν αγκαζέ με γκροτέσκες φιγούρες της ακροδεξιάς, της σκουπιδο-τηλεόρασης και του “παλιού ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψε τη χώρα”.
Στέλνουμε τη συμπαράστασή μας και ταυτόχρονα ένα αγωνιστικό κάλεσμα για έναν πολιτικό “Γοργοπόταμο”: να “ανατινάξουμε” μαζί τη γέφυρα των νεο-αποικιοκρατών του πολιτικού μας χώρου, χτίζοντας μια πραγματική προοδευτική συμμαχία για την Ελλάδα και την Ευρώπη με ειλικρίνεια και εντιμότητα.