Μέσα στην εβδομάδα που πέρασε, το ρολόι γύρισε πίσω στον Γενάρη του 1995, όταν η ελληνική οικονομία πάλευε με τον υψηλό πληθωρισμό και ξεκινούσε μια μεγάλη προσπάθεια προσαρμογής για την είσοδό μας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Δυστυχώς τώρα ούτε στιβαρή ευρωπαϊκή πυξίδα υπάρχει, ούτε η κυβέρνηση της ΝΔ είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει εθνικά εργαλεία.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Eurostat και με τον πληθωρισμό στο 10.7%, η Ελλάδα είναι πέμπτη σε αύξηση των τιμών, έναντι 8,1% του μέσου όρου της Ευρωζώνης. Αν νομίζουμε ότι η περιπέτεια τελειώνει μάλλον θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα, αφενός γιατί ο εθνικός δείκτης τιμών θα ξεπεράσει το Μάιο το 11%, αφετέρου από το φθινόπωρο θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια άνευ προηγουμένου παγκόσμια επισιτιστική κρίση, καθώς οι τιμές βασικών καταναλωτικών αγαθών και το υψηλό κόστος ενέργειας, θα μειώσουν ακόμη περισσότερο την αγοραστική δύναμη των εισοδημάτων μας.
Η έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση είναι αποκαλυπτική: οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουν χάσει το 9,9% της αγοραστικής τους δύναμης, ενώ περίπου 700.000 part-timers χάνουν το 28%.
Η Ελλάδα παράλληλα έχει από τους υψηλότερους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης. Τα έσοδα του προϋπολογισμού από αυτόν το πρώτο τρίμηνο του 2022 είναι μειωμένα, καθώς οι πολίτες χρησιμοποιούν λιγότερα καύσιμα και τα κρατικά έσοδα μειώνονται από τη μειωμένη ζήτηση. Είμαστε πρώτοι μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ στην δαπάνη του μεγαλύτερου μέρους του μισθού μας στο γέμισμα του ρεζερβουάρ. Εντωμεταξύ η άνοδος της διεθνούς τιμής του πετρελαίου περνά αμέσως στην αντλία, η μείωσή της όμως αγνοείται. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους αγνοούνται και η ασυδοσία βασιλεύει.
Ο πρωταθλητισμός ακρίβειας όμως δεν έχει τέλος. Η Ελλάδα είναι τρίτη στις ιδιωτικές δαπάνες υγείας, την ώρα που η κυβέρνηση αξιοποιεί μόλις το 4,5% του Ταμείου Ανάκαμψης στην υγεία, κυρίως για την κτιριακή αναβάθμιση των νοσοκομείων και όχι επενδύοντας στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Τα ίδια και χειρότερα στα ενοίκια. Πάνω από το 60% των ενοικιαστών δαπανούν το μισό τους εισόδημα για τη στέγαση, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 14,2%.
Τρόφιμα, καύσιμα, κατασκευές, μεταφορές, δημόσια έργα, δαπάνες υγείας, ενοίκια, όλα πλήττονται από το πρωτοφανές κύμα ακρίβειας. Οι μεσαίοι γίνονται φτωχοί και οι φτωχοί φτωχότεροι από την άδική και ταξικη έμμεση φορολογία του πληθωρισμού.
Η Κυβέρνηση όμως παίζει με τον χρόνο και περιφρονεί την κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, όταν δεν στήνουν φιέστες στις λαϊκές σαν άλλοι “μαυρογιαλούροι”, δεν βάζουν πλαφόν στη λιανική, ώστε να επιμεριστεί το κόστος μεταξύ καταναλωτή – κράτους – παρόχου, και ψαλιδίζουν διαρκώς τα φορολογητέα κέρδη των εταιρειών ενέργειας. Είναι σκανδαλώδης η ασυλία που απολαμβάνει ένα μέρος του οικονομικού κατεστημένου από την γαλάζια διακυβέρνηση, που παίζει κρυφτό άλλοτε με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλοτε με τους υπολογισμους της ΡΑΕ.
Τα ρήγματα μέσα στην κοινωνία μεγαλώνουν και απαιτούν νέες πολιτικές για την συνοχή, την αξιοπρέπεια και την δικαιοσύνη. Η αποφασιστική αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα τρόφιμα, η επιβολή πλαφόν στη λιανική τιμή ρεύματος, η δίκαιη φορολόγηση των κερδών όσων θησαυρίζουν, η δημιουργία ενος αποθέματος κοινωνικών κατοικιών για τους πιο αδύναμους και η αναγκαία απεξάρτηση της χώρας από τα ορυκτά καύσιμα είναι κινήσεις αποκατάστασης των αδικιών και θεμέλια για μια πιο ανθεκτική και ισχυρή κοινωνία. Και θα βρίσκονται στην καρδιά του προγράμματος της πολιτικής Αλλαγής που θα ξημερώσει για την ελληνική κοινωνία αμέσως μετά την κάλπη των εθνικών εκλογών, με ένα ΠΑΣΟΚ ισχυρό σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
*Άρθρο στην Κυριακάτικη Kontra News στις 05/06/2022