Η διαρκής επίκληση των αδιεξόδων και της αστάθειας δεν είναι προοδευτική πολιτική τοποθέτηση. Είναι το τέλος της πολιτικής όσων απέτυχαν να της δώσουν υπόσταση εθνικού-δημόσιου συμφέροντος. Είναι ο απολίτικος ρόγχος όσων με τα έργα και τις παραλείψεις τους παράγουν το σημερινό ρίσκο για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Όσων προεξόφλησαν τις εκλογές για να επιβιώσουν πολιτικά οι ίδιοι.
Μακάρι οι εκλογές να έλυναν τα προβλήματά μας ή τουλάχιστον να ξεκαθάριζαν τις αληθινές προθέσεις από τα μισόλογα, το πρόγραμμα απο τη δημαγωγία. Δεν πρόκειται να συμβεί γιατί όλοι αισθάνονται ότι το πρωτείο της πολιτικής έχει δυστυχώς χαθεί και κανείς δε μπορεί να σταθεί μόνος του απέναντι σε ενα χρηματοπιστωτικό τομέα που σιγοντάρεται από τις ανισορροπίες και τις εθνικές ατζέντες στην Ε.Ε. Ψυχραιμία και ο αγώνας συνεχίζεται.
