Για να έχει νόημα η πολιτική, καλό θα ήταν να ενσωματώνει αξίες, όπως ικανότητα, αφοσίωση, ηγεσία, αποτελεσματικότητα. Με βάση αυτό το “αξιακό τετράγωνο” προσπαθώ να αντιληφθώ το πολιτικό διαμέτρημα του κ. Πάγκαλου, που επι 40 χρόνια “αγωνίζεται”, ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος του λαού, να βάλει το δικό του λιθαράκι στο δημόσια πράγματα.
Στη δύση της πολιτικής του παρουσίας, και αφού σπατάλησε δύο χρόνια ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου διασκεδάζοντας τη βαριά ατμόσφαιρα των υπουργικών συμβουλίων, το βιβλίο “Μαζί τα Φάγαμε” μοιάζει με μεθυσμένο τραγούδι της τάβλας ενός παρεϊκού χαβαλέ, που ο πρ. αντιπρόεδρος χάρισε γενναιόδωρα τόσα χρόνια στα αγαπημένα του ΜΜΕ, στους συντρόφους και εχθρούς του.
Αν και ο μόνος Έλληνας πολιτικός που ευφυολογεί και αυτοσαρκάζεται δημόσια, φαντάζομαι και ο ίδιος θα προτιμούσε να τον θυμούνται για τα έργα του, παρά για τα πολλά – και περιττά – λόγια του.
