– O κ. Τσίπρας δεν έβαλε απέναντί του το ‘σύστημα’ των τραπεζιτών και του κεφαλαίου, αλλά τη μεσαία τάξη. Της έφερε ένα νέο μνημόνιο, την υπερφορολόγησε, δέσμευσε δημόσια αγαθά και δημόσια περιουσία για δεκαετίες, έκοψε τις συντάξεις της και χρέωσε άλλη μια γενιά. Με τέτοιες πολιτικές θα παρακαλάμε κάθε καλοκαίρι για την καλοσύνη των ξένων, να κάνουν διακοπές στην Ελλάδα και να νοικιάζουν τα σπίτια μας.
– Ας ξαναδούμε τη σχέση μας με τους “απέναντι”: όσοι ψηφοφόροι πλανήθηκαν και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2015, δεν είναι “ψεκασμένοι” ή “ανόητοι”, αλλά τους νοιάζει εξίσου η επόμενη μέρα. Και η επόμενη μέρα δεν περιλαμβάνει τον κ. Τσίπρα και την παρέα του, που αποδεικνύουν κάθε μέρα ότι έκλεισαν τον κύκλο τους και ανήκουν στο χθες.
– Για τους μετρημένους “συντρόφους” που (λοξο)κοιτάζουν προς τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καθένας από αυτούς φέρει μια πολιτική ιστορία και διαδρομή: καλή, μεταρρυθμιστική ή και αμφιλεγόμενη. Είναι προσωπική υπόθεση πως αξιολογούν και σέβονται οι ίδιοι την πολιτική τους διαδρομή. Ας το λύσουν με τον καθρέφτη τους.
– Το τελευταίο μνημόνιο είναι το βαρύτερο, το πιο ταπεινωτικό και εξευτελιστικό. Αντανακλά και τη μεγάλη συμπαιγνία εντός και εκτός συνόρων αυτών, που από τη μια εκθειάζουν το σημερινό πρωθυπουργό και από την άλλη δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τον ‘αδειάσουν’.
– Τον Ιούλιο είδαμε τι σημαίνει κακή κυβέρνηση, κακή διοίκηση, κακό κράτος. Μετά απ’ όσα έγιναν στο Μάτι, θέλω να πιστεύω ότι θα γίνουν πολλοί περισσότεροι αυτοί που θα θέλουν να χτίζουμε μια καλύτερη χώρα και όχι να εκδικούμαστε, να γκρεμίζουμε ή να ισοπεδώνουμε. Να επιβραβεύσουμε στην κάλπη πολίτες που γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει, που πιστεύουν σε δικαιους κανόνες που θα ρυθμίζουν μια καλύτερη πραγματικότητα και θα μπορουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Ελπίζω οι νεότεροι να μπουν στην πολιτική μάχη την κρίσιμη χρονιά που έρχεται.
(*από 48.00″ μέχρι 57.49″)