“Σε αυτή τη ζωή τίποτε δεν είναι βέβαιο, εκτός από το θανατο και τους φόρους”, έλεγε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Στην περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται ότι αυτά τα δύο πάνε μαζί. Τα νέα εξωφρενικά φορολογικά μέτρα που μπουν σύντομα στη ζωή και στο πορτοφόλι μας είναι συνειδητή επιλογή άλλης μιας μνημονιακής κυβέρνησης να εξοντώσει τη μεσαία τάξη, αυτή τη φορά με την ανοχή των ‘θεσμών’.
Τι σημαίνει αυτό; ότι κανείς, ούτε η κυβέρνηση ούτε οι ‘θεσμοί’ αναλαμβάνουν ευθύνη για τα νέα μέτρα, που θα γονατίσουν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και σε λίγους μήνες θα μας φέρουν σε άλλα δύσκολα διλήμματα, αφού τα έσοδα δεν θα ‘βγαίνουν’. Το έργο το έχουμε ξαναδεί: ψηφίζουμε μνημόνια, δεν κάνουμε τα αυτονόητα, νομοθετούμε χωρίς να εκτελούμε, καθυστερούμε, έρχεται η αξιολόγηση και επιλέγονται φόροι που πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, οι στόχοι δεν ‘πιάνονται’ και ξανά πάλι απο την αρχή με νέα μνημόνια και επώδυνα μέτρα.
Για άλλη μια φορά, οι φόροι που σχεδιάζει η κυβέρνηση με την ανοχή των ‘θεσμών’ είναι ενάντια και στην οικονομική λογική, καθώς οδηγούν σε ύφεση και ενάντια στην κοινωνική δικαιοσύνη, αφού φορτώνουν και πάλι τα βάρη στη μεσαία τάξη, χωρίς να αγγίζουν τη φοροδιαφυγή.
Σήμερα έχω αναλάβει το ρόλο του ‘δυσάρεστου’. Να σας παρουσιάσω μερικά παραδείγματα για αυτό που έρχεται. Τι σημαίνει λοιπόν ότι η υπερφορολόγηση υπονομεύει τη μεσαία τάξη;
Καταρχήν, η αύξηση των συντελεστών του φόρου εισοδήματος:
29% για οσους δηλώνουν από 20.001 έως 30.000 ευρώ
37% για όσους δηλώνουν 30.001 έως 40.000 ευρώ
και 45% για όσους τολμήσουν να δηλώσουν πάνω από τα 40.000 ευρώ
Ο κατώτατος συντελεστής φόρου εισοδήματος παραμένει στο 22% Αλλά επιβάλλεται πλέον σε εισοδήματα μέχρι 20.000 ευρώ, αντί 25.000 ευρώ που προβλέπει η ισχύουσα σήμερα κλίμακα.
Κατά δεύτερον, έχουμε μια νέα αύξηση των έμμεσων φόρων. Παρόλο που όλες οι μελέτες δείχνουν ότι καμία κυβέρνηση από το 2010 μέχρι σήμερα δεν έπιασε τα αναμενόμενα έσοδα, το λάθος συνεχίζεται:
Στην τουριστική Κρήτη όπως και σε όλη την Ελλάδα, θα έοχυμε ακριβότερη διανυκτέρευση στα ξενοδοχεία. Στα ξενοδοχεία τριών αστέρων θα επιβάλλεται ειδικό τέλος 3 ευρώ ανά διανυκτέρευση, στα ξενοδοχεία τεσσάρων αστέρων, 4 ευρώ ανά διανυκτέρευση, στα πεντάστερα 5 ευρώ κλπ.
- Βενζίνη και πετρέλαιο αυξάνονται. Ο ειδικός φόρος, από τα 670 ευρώ ανά 1000 λίτρα που είναι σήμερα, θα διαμορφωθεί στα 700 ευρώ + ΦΠΑ 23% που σημαίνει ότι η επιβάρυνση στην τιμή λιανικής, θα φτάσει στα 4-5 λεπτά ανά λίτρο.
- Ακριβότερο κινητό τηλέφωνο κατά 25%. Για λογαριασμούς εώς 50 ευρώ αύξηση 15%. Για λογαριασμούς άνω των 150 ευρώ αύξηση 25%. Οσον αφορά την καρτοκινητή: Από το 12% σήμερα, θα αυξηθεί στο 15%.
- Ακριβότερη συνδρομητική τηλεόραση 10% με 15%. Ενας συνδρομητής που πληρώνει σήμερα25 ευρω, θα πληρώνει 28.
- Θα έλεγε κανείς ότι γίναμε Σκανδιναβοί, αλλά μόνο στους φόρους, όχι στις κοινωνικές παροχές. Ένα νοικοκυριό με έναν εργαζόμενο και δύο παιδιά και εισοδήματα της τάξης των 35000 είναι φορολογείται με τους υψηλότερους συντελεστές ανάμεσα σε 21 χώρες της ΕΕ. Μόνο η Δανία και η Σουηδία είναι η μόνες χώρες που βρίσκονται υψηλότερα από την χώρα μας, με συνολική φορολογική επιβάρυνση να βρίσκονται αντίστοιχα στο 41,6% και στο 40,0%.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά παραδείγματα και να μελαγχολήσουμε και άλλο. Σημασία έχει να καταλάβουμε πόσο αδιέξοδη είναι αυτή η πολιτική. Τα νοικοκυριά χάνουν διαθέσιμο εισόδημα. Καταναλώνουν λιγότερο. Δεν αποταμιεύουν. Χάνουν την πρόσβαση σε ποιοτικά αγαθά και υπηρεσίες, ρίχνουν το επιπεδο ζωής τους, δεν χρηματοδοτούν δαπάνες υγείας και μόρφωσης των παιδιών τους.
Οι επιχειρήσεις χάνουν πελάτες και έσοδα. Η φοροδιαφυγή γίνεται όρος επιβίωσης ακόμη και για τους συνεπείς, αφού δεν μπορουν να ανταγωνιστούν όσους συστηματικά φοροδιαφεύγουν ή πληρώνουν ‘μαύρα’. Όσοι μπορούν μεταφέρουν έδρα σε γειτονικές χώρες με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές. Όσοι μένουν δεν μπορουν να προσλάβουν. Ταυτόχρονα οι οργανωμένες επιχειρήσεις, που μπορούν να προσλάβουν μορφωμένο προσωπικό μειώνονται, οι καλές δουλειές χάνονται υπερ αυτων που δεν απαιτούν ιδιαίτερα προσόντα και κατάρτιση, όπως πχ στον τουρισμό και στην εστίαση.
Αυτή δεν είναι μια όψη μιας ανεπανάληπτης για τη σύγχρονη Ελλάδα, αδικίας εις βάρος της νεότερης γενιάς; Μια σειρά από ‘εξορίες’ που γίνονται εις βάρος των παιδιών που μεγαλώνουν σε μια Ελλάδα κληρονομικής ισχύος, όπου αν δεν έχουν οι γονείς σου είσαι καταδικασμένος;
Ειναι ή δεν είναι εξορία από την οικονομία: ποιός θα επιχειρήσει, θα βρει κεφάλαιο για να ξεκινήσει;
Είναι ή δεν έιναι εξορία από τη χώρα: 320.000 έχουν φύγει, ποιό ειναι το κίνητρο να επιστρέψουν;
Είναι ή δεν είναι εξορία τελικά από την πολιτική με υψηλά ποσοστά δυσφορίας και δυσπιστίας, ιδιαίτερα μετά την απογοήτευση και τις ψεύτικες ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι τελικά ή δεν είναι όλα αυτά, ιδανικό πεδίο άσκησης για προοδευτικές, αριστερές πολιτικές όπου η δίκαιη φορολόγηση δημιουργεί κίνητρα στις επιχειρήσεις να προσλάβουν το 1,2 εκ. άνεργους που μας κοιτάζουν να κάνουμε απλά θόρυβο και να μην απαντάμε στη δικαιολογημένη οργή τους;
Αντί για αυτά, τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μνημονιακές κυβερνήσεις; διορίζουν κόσμο στο Δημόσιο, με τρίμηνα εκμετάλλευσης. Αυξάνουν τις δαπάνες, εφευρίσκουν θέσεις αναπληρωτών γενικών γραμματέων, δεν φέρνουν επενδυτές, σέρνουν τη διαπραγμάτευση 5 μήνες τώρα, εχθρεύονται την αριστεία, την καινοτομία.
Θέλει να τα φέρουν όλα στα μέτρα τους. Ποιός ειναι ο στόχος; μια κοινωνία ίσων στη φτώχεια. Να υπάρχουν λίγοι στο ρετιρέ για να κάνει τις δουλειές της η κομματική νομενκλατούρα, και από κάτω πολλοί στη φτώχεια να εξαρτώνεται από φιλοδωρήματα και το κόμμα. Ενα τραγικό πισωγυρισμα που μας παει δεκαετίες πίσω, σε μια κοινωνία όπου είσαι ό,τι κληρονομήσεις, όχι ότι μπορείς να πετύχεις.
Για όλα αυτά υπάρχουν λύσεις, αλλά θέλουν τόλμη και χρόνο. Θα σας μιλήσει για αυτές αναλυτικά ο βουλευτής, κ. Δανέλλης.
