Το κράτος μεγαλώνει εξαιτίας της πανδημίας και συγκεντρώνει πάνω του περισσότερες εξουσίες. Μεγαλύτερες οι ανάγκες για περίθαλψη, φροντίδα, εκπαίδευση, έλεγχο αλλά και παρακολούθηση. Όμως στην περίπτωση της σημερινής Κυβέρνησης, ο συγκεντρωτισμός γίνεται με τα παραδοσιακά πελατειακά κριτήρια. Με άλλοθι την διαχείριση της πανδημίας, η Νέα Δημοκρατία της αριστείας και της αξιοκρατίας, χτίζει πλέον εξόφθαλμα ένα νέο κράτος με γαλάζια σφραγίδα και γαλάζια παιδιά, χωρίς σεβασμό στη δημόσια διοίκηση.
Προειδοποιούσαμε πριν τις εκλογές, αλλά η “αντιΣΥΡΙΖΑ” λαίλαπα θόλωνε την κρίση πολλών. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ιδεολογικές ή ηθικές αναστολές. Στο δίλημμα δημοκρατία ή αποτελεσματικότητα, διάλεξε το δεύτερο, βαφτίζοντάς το “επιτελικό κράτος”. Ένας ευφημισμός δηλαδή του πρωθυπουργοκεντρικού μοντέλου με 440 υπαλλήλους στο Μαξίμου και στην Προεδρία της Κυβέρνησης, εκ των οποίων οι 100 είναι μετακλητοί. Οι υπουργοί ουσιαστικά εκτελούν και ελέγχονται από ισχυρούς υφυπουργούς και γενικούς γραμματείς, με αρκετούς από τους οποίους παράγονται τριβές.
Πιο κάτω, ανοίγει η κερκόπορτα. Οι μετακλητοί που διορίζονται πλέον κατά χιλιάδες σε θέσεις ευθύνης, δεν χρειάζεται να έχουν πτυχίο, παρόλο που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και εξουσία. Μετακλητοί διευθυντές τεχνικών έργων και νομικών υπηρεσιών σε υπουργεία, κατεδαφίζουν κάθε ασφαλιστική δικλείδα προστασίας των δημόσιων αγαθών. Η περιφρόνηση στην ιεραρχία και τη βασική οργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης είναι πρωτοφανής. Προϊστάμενοι διορίζονται από την ΔΑΚΕ. Στο υπουργείο παιδείας αντικαταστάθηκαν όλοι οι Διευθυντές Εκπαίδευσης από κομματικούς φίλους. Αντί για μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους, προσλαμβάνονται συμβασιούχοι με fast track διαδικασίες, μια νέα φουρνιά δηλαδή δυσαρεστημένων του αύριο.
Μέσα σε έναν μόλις χρόνο, η Νέα Δημοκρατία διόρισε όσους περίπου ο ΣΥΡΙΖΑ σε τεσσεράμιση χρόνια. Κάθε μήνα προσλαμβάνονται περίπου 100 υπάλληλοι με κομματικά κριτήρια. Κάθε υπουργός μπορεί να έχει όσους θέλει και να τους διορίσει ως τμηματάρχες και διευθυντές, όπως γίνεται στο Υπουργείο Μετανάστευσης και στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Ο νεοεισερχόμενος δε πτυχιούχος μετακλητός, με διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατήργησε η ΝΔ , προηγείται του πτυχιούχου δημοσίου υπαλλήλου κατά 13 μισθολογικά κλιμάκια. Ο κομματικός φίλος εισπράττει, ό,τι ο δημόσιος υπάλληλος θα πάρει όταν ασπρίσουν τα μαλλιά του. Αν σκεφτεί κανείς ότι ο Πρωθυπουργός είχε εξαγγείλει ανεξάρτητη αρχή για την διοίκηση του ανθρώπινου δυναμικού και την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, αντιλαμβάνεται το μέγεθος της υποκρισίας.
Τα κομματικά γραμμάτια εξοφλούνται καθημερινά, όπως με τις διοικήσεις των νοσοκομείων. Δόθηκαν ειδικά επιδόματα για τους συνταξιούχους διοικητές, ενώ δημιουργούνται παντού «αυτοτελή γραφεία» που δεν αναφέρονται στο φυσικό τους προϊστάμενο, αλλά κατευθείαν στην πολιτική ηγεσία, όπως στον ΕΟΠΥΥ.
Για πρώτη φορά προβλέπονται “μαύρα κονδύλια” στο υπουργείο Μετανάστευσης, ενώ παγιώνεται το δόγμα “όλα νόμιμα εκ των υστέρων”. Πως; Με ειδική διάταξη του υπουργείου Υγείας, «νομιμοποιήθηκαν» όλες οι δαπάνες που έχουν γίνει για τον κορονοϊό, ανεξαρτήτως της ποιότητας, της τήρησης των συμβατικών υποχρεώσεων των προμηθευτών για τα παραδοτέα υλικά.
Επίσης, προσπαθούν να βάλουν χέρι στο ΑΣΕΠ με ελεγχόμενες επιτροπές για τις προσλήψεις, ενώ όλο και περισσότερες διαδικασίες προσλήψεων, μετατάξεων, κινητικότητας γίνονται κατά παρέκκλιση. Με τις ΠΝΠ κάνουν πάρτυ οι εξυπηρετήσεις φιλικών και οικογενειακών “μαγαζιών”. Με (ν)τροπολογίες βουλευτών, όπως η πρόσφατη του Νικήτα Κακλαμάνη, αμνηστεύουν αναδρομικά υπαλλήλους και εκλεγμένους της Αυτοδιοίκησης, που διώκονται ακόμη και για κακουργήματα. Η δημόσια διαβούλευση πάει περίπατο και γίνεται προσχηματικά για ελάχιστες ημέρες. Η διαφάνεια, επίσης: 12.000 περίπου προσλήψεις στην δημόσια υγεία και κανείς δεν ξέρει που έχουν τοποθετηθεί. Η μοιρασιά χρημάτων στα ΜΜΕ και ιδιαίτερα στα κανάλια συνεχίζεται, οδηγώντας σε έμμεσο αποκλεισμό και περιθωριοποίηση της Αντιπολίτευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων παρακολουθούν τηλεόραση επικροτούν την Κυβέρνηση, ενώ το αντίστροφο συμβαίνει σε όσους ενημερώνονται από το Διαδίκτυο. Και να φανταστεί κανείς, ότι ο κ. Μητσοτάκης ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης ήταν υπέρμαχος της ανοιχτής διακυβέρνησης και της καλής νομοθέτησης.
Αντίδοτο στον συγκεντρωτισμό είναι ο έλεγχος, η λογοδοσία, η διαφάνεια, η συμμετοχή του πολίτη. Όχι όμως για τη σημερινή Κυβέρνηση. Η Νέα Δημοκρατία διαφημίζει τεχνολογικές νίκες με sms και ηλεκτρονικά πιστοποιητικά, την ίδια στιγμή που διαχειρίζεται το Δημόσιο με όρους της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60. Ακόμη και στην δήθεν μεταρρυθμιστική της εκδοχή συνεχίζει την γαλάζια “επανίδρυση” του κράτους όπως γνωρίζει πολύ καλά να κάνει. Το κόστος θα το πληρώσουμε ξανά, όλοι μας.
Άρθρο μου στο ieidiseis.gr, 17/10/2020