Στις 12 Νοεμβρίου καλείτε όλους τους πολίτες να ψηφίσουν για αρχηγό της κεντροαριστεράς ή του νέου προοδευτικού κόμματος, όπως λέτε. Γιατί να έρθουν να σας ψηφίσουν όσοι απομακρύνθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι ή σήμερα προτιμούν το ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία;
Δίνουμε ένα καλό παράδειγμα από την αρχή: ανοίγουμε τις πόρτες σε όλη την κοινωνία και της λέμε «έλα να επιλέξεις εσύ με ποιον θέλεις να προχωρήσουμε». Άρα, το κόμμα ανήκει στο λαό. Δεν αναγκάζουμε κανέναν να γίνει μέλος ή να μας ψηφίσει και στις εθνικές εκλογές. Αν κάποιοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και βλέπουν το ένα ψέμα να διαδέχεται το άλλο, οι πόρτες είναι ανοιχτές. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει μεταρρυθμίσεις και δίπλα βλέπουν ζωντανό το σύστημα Καραμανλή, οι πόρτες είναι εξίσου ανοιχτές. Αλλά δεν πάμε να φτιάξουμε μια νύφη για γάμο σώνει και καλά ή να γίνουμε τσόντα για συγκυβέρνηση την επόμενη μέρα, επειδή το θέλουν κάποια συστήματα. Πάμε να φτιάξουμε ένα ισχυρό κόμμα που θα υπερασπίζεται το δίκιο της μεσαίας τάξης, των νέων, όσων πληρώνουν τα σπασμένα της κρίσης και όσων αδικήθηκαν χρόνια από τα ρουσφέτια και τις χάρες που απολάμβαναν κάποιοι. Αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συγκυβερνήσουμε για να μην πέσει πάλι η Ελλάδα στη φωτιά, θα το αποφασίσουμε όλοι μαζί, μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές. Κάθε απόφαση στην ώρα της.
Ο Σταύρος όμως δεν έλεγε κάποτε «πολιτική χωρίς πολιτικούς»; Πώς θα χωρέσετε όλοι μαζί στο νέο φορέα, όταν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ κουβαλά μια ιστορία δεκαετιών πίσω του;
Από την πρώτη στιγμή που εντάχθηκα στο Ποτάμι δεν έπαψε να υποστηρίζω ότι χρειάζεται διάλογος με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις από το κέντρο μέχρι την Αριστερά. Η μισή Ελλάδα έχει ψηφίσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή της ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ όταν ξεκίνησε ήταν ένα ριζοσπαστικό κίνημα: είχε νέους, ορμή, ιδέες, ενθουσιασμό, έναν χαρισματικό και βαθιά καλλιεργημένο άνθρωπο για ηγέτη. Όταν χρειάστηκε πήρε τις σωστές αποφάσεις: συμφιλίωσε τους Έλληνες, μας έβαλε στον πυρήνα της Ευρώπης, πήρε σκληρές αποφάσεις όταν όλα κατέρρεαν. Προέρχομαι από αυτόν τον χώρο και τον τιμώ, με τα σωστά και τα λάθη του, όμως όταν αλλάζουν οι κοινωνίες, πρέπει να αλλάζουν και τα κόμματα.
Από την άλλη, το Ποτάμι δημιουργήθηκε από το μηδέν. Το 2014 ήρθε στην πολιτική ζωή και έλεγε όσα θα μπορούσε να πει ένα σύγχρονο, μεταρρυθμιστικό προοδευτικό κίνημα: ξανάφερε τη φλόγα στην πολιτική, ξεσήκωσε κόσμο, έβαλε πλάτη στα δύσκολα, υπερασπίζεται στη Βουλή τους αδύναμους, χωρίς να βάζει νερό στο κρασί του. Όμως η αλήθεια είναι ότι κανείς δε μπορεί μόνος του. Χρειάζεται ανασύνθεση και μια νέα φουρνιά στελεχών στο χώρο. Στη Βουλή συχνά τα δύο κόμματα συνεργάστηκαν. Πέρυσι δημιουργήσαμε ένα πόρισμα θέσεων, που έδειξε ότι κατά 90% συμφωνούμε. Βέβαια, υπάρχουν αρκετοί που βλέπουν στελέχη που είναι στα πράγματα 30-40 χρόνια και «ξενερώνουν». Τους καταλαβαίνω και είμαι μαζί τους. Αλλά το ποιος πηγαίνει σπίτι του, το αποφασίζουν οι ηγέτες και οι πολίτες. Για αρχή, πρέπει να δώσουμε τα χέρια και να φράξουμε το χωράφι μας. Και από τα αριστερά και από τα δεξιά. Και μετά να φτιάξουμε ένα κόμμα με νέους πρωταγωνιστές, σε μυαλά, ηλικία και όρεξη για δουλειά.
Υπάρχουν όμως ενδεχομένως ψηφοφόροι του Ποταμιού που δεν ενθουσιάζονται από την προοπτική της συγκατοίκησης με το ΠΑΣΟΚ. Τι τους λέτε;
Είναι μια εύλογη απορία. Μου λένε και μένα “Μα να έρθουμε να ψηφίσουμε για να κρατήσουμε στη ζωή το ΠΑΣΟΚ”; Τους απαντάω: Από το παρελθόν, κρατάμε τη φλόγα και αφήνουμε τη στάχτη. Φτιάχνουμε κάτι καινούριο για να βρουν οι ιδέες μας περισσότερο χώρο. Αν καθόμαστε στο 3% ή μεθαύριο έξω από τη Βουλή, η φωνή μας θα χανόταν. Δεν υπάρχουν άσπρες ή μαύρες λύσεις στην πολιτική. Ότι φτάσαμε σήμερα εδώ, είναι μια νίκη του Ποταμιού, που έλεγε πάντα ότι πρέπει να συνεργαστούμε και με άλλους. Και προς τιμήν της η κ. Γεννηματά, αλλά και ο κ. Καμίνης πήραν πρωτοβουλίες και διευκόλυναν τη διαδικασία. Για αυτό και καλούμε κάθε πολίτη να πάρει την υπόθεση στα χέρια του: να έρθει στην κάλπη σήμερα, ώστε να γίνουμε ένα ενιαίο κόμμα με έναν τολμηρό αρχηγό. Και αύριο να αναδείξει νέα και άφθαρτα πρόσωπα ως εκπροσώπους του στη Βουλή. Το λέω ξανά: το νέο κόμμα ανήκει στο λαό. Ο λαός αποφασίζει και είναι συνυπεύθυνος και για τα καλά και για τα άσχημα.
Τελικά μήπως δεν είναι τόσο αυτονόητη η ενότητα και την επόμενη μέρα θα δούμε τους ηττημένους να τραβάνε το δρόμο τους;
Έχουμε εννιά υποψηφίους και οι έξι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Αν στο δεύτερο γύρο έχουμε μια ενδο-πασοκική αναμέτρηση, στην κάλπη θα πάνε λίγοι. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης δικαιούται να είναι στο ‘β γύρο και να γίνει εγγυητής της ενότητας. Μιας ενότητας με αρχές και προτάσεις, όχι θεωρίες και χαμόγελα. Μια νέα προσπάθεια χωρίς το Σταύρο και το Ποτάμι ως ισχυρές συνιστώσες, θα είναι μια λειψή προσπάθεια, που θα απογοητεύσει πολύ κόσμο και δεν θα αλλάξει σχεδόν τίποτα. Για αυτό και είπε ότι έμαθε να είναι και στρατηγός και στρατιώτης, κάτι που δεν το έχουμε ακούσει καθαρά από τους υπόλοιπους αρχηγούς. Είναι ευκαιρία λοιπον να ρωτήσετε και τον κ. Καμίνη, τον κ. Ανδρουλάκη και την κ. Γεννηματά τι θα κάνουν σε περίπτωση που ηττηθούν. Είναι σημαντικό να έχουμε ανοιχτά χαρτιά από κάθε υποψήφιο. Πιο σημαντικό όμως είναι να έρθουν χιλιάδες πολίτες στην κάλπη. Οι πολίτες θα αναγκάσουν τους αρχηγούς να μείνουν ενωμένοι, ας μη γελιόμαστε.
Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπουμε μεγάλη κινητοποίηση από τους πολίτες μέχρι τώρα. Πόσοι πιστεύετε ότι θα έρθουν να ψηφίσουν τελικά;
Λογικό δεν είναι να μην ενθουσιάζονται; Μέσα σε αυτά τα χρόνια, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Τσίπρας έταξαν λαγούς με πετραχήλια. Ποιος να πιστέψει ποιον, όταν κάθε μέρα δίνεις αγώνα να κρατήσεις όρθια την οικογένειά σου, να μη στερηθούν τα παιδιά σου, να μην κλείσεις το μαγαζί και στείλεις στο δρόμο και άλλες οικογένειες ή να μη σου πάρει το σπίτι η τράπεζα; Έφτασαν οι παππούδες μας να συντηρούν τα νοικοκυριά με την πενιχρή τους σύνταξη. Δικαιολογημένα λοιπόν ο κόσμος ρωτάει: «έχεις να μου πεις κάτι που θα κάνει τη ζωή μου καλύτερη;» Του απαντάμε λοιπόν: Ναι, αρκεί να έρθεις στην κάλπη και να μου δώσεις φωνή και δύναμη για να παλέψω για τα δίκια σου. Θες ένα κράτος που ο καθένας θα αξιολογείται για να κάνει σωστά τη δουλειά του; Θες σχολεία, νοσοκομεία και βρεφονηπιακούς σταθμούς που θα υπάρχει προσωπικό και δεν θα πληρώνεις από την τσέπη σου για τα πάντα; Θες οι φόροι σου να πιάνουν τόπο και να αφήνουμε και στην άκρη κάτι για να βοηθάμε τους νέους να πιάνουν δουλειά; Θες να έχεις σύνταξη ή φιλοδώρημα; Αυτά λοιπόν ο προοδευτικός χώρος θα τα εγγυηθεί και όπου χρειαστεί θα πατήσει πόδι και στους Ευρωπαίους. Χωρίς όμως ψέμματα και χωρίς ψευτονταηλίκια. Άρα για να κάνουμε μια καλή αρχή, θέλουμε 200.000 ψηφοδέλτια μέσα στην κάλπη. Και επειδή εμείς εδώ οι Ευρυτάνες είμαστε πάντα βαρόμετρο για το τι συμβαίνει στη χώρα, την Κυριακή 12 Νοεμβρίου θα δώσουμε το καλό παράδειγμα.
Ο κόσμος φαίνεται να έχει αποδεχθεί ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες πολιτικές μέσα στο μνημόνιο και αποδέχεται ακόμη και ένα αριστερό κόμμα να εφαρμόζει περικοπές, να ιδιωτικοποιεί και να λέει ναι σε όλα στην Ευρώπη. Εσείς τι διαφορετικό φέρνετε; Ούτε τα μνημόνια μπορείτε να σκίσετε ούτε λεφτά υπάρχουν.
Η πολιτική δεν τελειώνει σε ένα μνημόνιο. Όσοι σας λένε ότι «τι να κάνουμε, εμείς έχουμε δεμένα τα χέρια μας», απλά κρύβονται από τις ευθύνες τους. Έκαναν τον κόσμο να πιστέψει ότι η πολιτική δεν έχει σημασία πια, άρα είναι όλοι ίδιοι. Μόνο που δεν είναι έτσι. Όταν κυβερνάς δεν έχεις μειωμένη ευθύνη. Ας ξανασκεφτούμε ψύχραιμα. Μια καλή πολεοδομική υπηρεσία δεν είναι δουλειά των ξένων. Η αξιολόγηση στο Δημόσιο είναι δική μας υπόθεση. Αν οι υπηρεσίες μας δεν προσλαμβάνουν το σωστό προσωπικό και βάζουμε τους συμβασιούχους να κάνουν άσχετες δουλειές, δεν φταίει το μνημόνιο. Δεν φταίει το μνημόνιο που δήμοι και περιφέρειες έχουν γίνει ζητιάνοι του κεντρικού κράτους και δεν τους δίνουν αρμοδιότητες να κάνουν τη δουλειά τους. Δική μας υπόθεση είναι πως θα μοιράζουμε τα χρήματα, τι συντάξεις θα δίνουμε και πως θα μοιράζουμε τα πλεονάσματα. Δική μας υπόθεση είναι να ψηφίζουμε αυτούς που έχουν λύσεις και δεν λένε παραμύθια. Όλα αυτά είναι επιλογές που ξεκινούν από εμάς και φτάνουν ψηλά, στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Το διαφορετικό λοιπόν που λέμε εμείς είναι το εξής: Θα κρατήσουμε τη χώρα στην Ευρώπη, αλλά δεν θα γίνουμε ούτε υποτελείς ούτε διαχειριστές της φτώχειας: Ξεκινώντας από το κράτος και την οικονομία, σιγά σιγά θα δημιουργήσουμε δουλειές – όχι μόνο στον τουρισμό – και θα δώσουμε ανάσα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να επιβιώσουν και στις μεγάλες να επενδύσουν. Σιγά σιγά οι τράπεζες θα ξαναδώσουν δάνεια στις υγιείς επιχειρήσεις. Θα ενοποιήσουμε τις κοινωνικές υπηρεσίες και τα επιδόματα, ώστε όλοι να παίρνουν αυτό που δικαιούνται και να μη ζει κανείς στη φτώχεια. Υπάρχουν εκατομμύρια ευρώ για επενδύσεις «παρκαρισμένα» αυτή τη στιγμή, που περιμένουν ένα θετικό σινιάλο για να μπουν στη χώρα. Με αυτήν την κυβέρνηση όμως δεν θα έρθουν και θα τρώμε όσα μας απέμειναν.
Γιατί ένας νέος ή νεότερος να ψηφίσει σε αυτές τις εκλογές;
Αν τους ρωτήσετε, θα σας πουν ότι δεν έχουν ιδέα τι εκλογές είναι αυτές. Αν δεν είσαι ριζοσπάστης ή ανατρεπτικός είναι δύσκολο να συγκινήσεις τους νέους – λογικό δεν είναι; Κι εγώ στη θέση τους τα ίδια θα έκανα. Εξάλλου η διάψευση των Τσίπρα – Βαρουφάκη έκανε χιλιάδες νέους να γυρίσουν το κεφάλι τους στην πολιτική και πλέον να μην ακούν τίποτα.
Όμως η πολιτική δεν τελειώνει με ένα πρόσωπο ή με μια απόφαση. Εγώ θα τους πω ότι δεν οραματίζομαι μια χώρα τουριστική αποικία, όπως θέλουν να την κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ούτε ένα κράτος με γαλαζο-κόκκινα παιδιά. Και ότι σπούδασαν για να σκέφτονται, να κρίνουν και να αποφασίζουν καλύτερα από τους γονείς τους, όχι να εξαρτώνται από αυτούς. Στο χέρι τους είναι να επιλέξουν ποιος μπορεί να πάρει χρήσιμες αποφάσεις για τη ζωή τους. Θεωρώ ότι μεσσίες σήμερα δεν υπάρχουν. Όλοι μας βάζουμε ένα λιθαράκι, μικρό ή μεγάλο. Για αυτό και ένας άνθρωπος, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης, που ξεκίνησε από χαμηλά, κατάφερε να καταξιωθεί επαγγελματικά και μπήκε στην πολιτική για να παλέψει για τις ιδέες του περιστοιχισμένος από νέους ανθρώπους, είναι ένα καλό παράδειγμα. Ακόμη και αν δεν συμφωνούν μαζί του, τουλάχιστον ας ακούσουν τι έχει να τους πει. Ανεξάρτητα από τη γειτονιά, το χωριό ή την πόλη που μεγαλώσαμε, το σχολείο που πήγαμε, τα χρήματα που έχουν οι γονείς ή οι παππούδες ή τις δυσκολίες που μας βρήκανε, έχουμε όλοι το δικαίωμα να ζήσουμε καλύτερα. Μπορούμε, αν ξεβολευτούμε λίγο. Αντί να πιούμε λοιπόν άλλον έναν καφέ την Κυριακή στις 12 Νοεμβρίου, ας δώσουμε αυτά τα 3 ευρώ για να ψηφίσουμε, δίνοντας μια ευκαιρία στη δημοκρατία.
