Είναι παραμονές των εθνικών εκλογών. Μέσα στον επίμονο καύσωνα του Ιουλίου, ζούμε έναν υποτονικό προεκλογικό αγώνα, προσπαθώντας να πείσουμε προοδευτικούς φίλους και γνωστούς, να φτάσουν ως την κάλπη και να μας ψηφίσουν. Δεν είναι λίγοι αυτοί που “φορούν” το γνωστό βλέμμα: “Μια χαρά τα λέτε, αλλά δεν θα σας ψηφίσω. Θα το ρίξω ΝΔ να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ” οι μεν, “θα το ρίξω ΣΥΡΙΖΑ για να μην βγει ο Μητσοτάκης”, οι δε.
Η εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας γιορτάστηκε από πολλούς ως μια νέα αρχή. Για τη μεσαία τάξη, για την εθνική αξιοπρέπεια, για την επιχειρηματικότητα, την ασφάλεια και όλα αυτά που η συντηρητική έννοια της “κανονικότητας” εσωκλείει με σημαία ευκαιρίας τον “μεταρρυθμισμό”. Από την άλλη, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε με ιδανική αφετηρία συσπείρωσης προοδευτικών δυνάμεων, νέου αίματος που θα έδινε στον Αλέξη Τσίπρα την ευκαιρία να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση, συσπειρώνοντας γύρω του δυνάμεις από τα συνδικάτα, την αυτοδιοίκηση και τη νεολαία.
Πέρασαν κιόλας πέντε μήνες. Και είναι τόσες πολλές οι διαψεύσεις, που θαρρείς γίνονται επίτηδες. Η “κανονικότητα” ήρθε με γαλάζιους διορισμούς, αριστεία a la carte, μπόλικη δόση αστυνομίας, έναν προϋπολογισμό “κόπι-πάστε” από τον ΣΥΡΙΖΑ, αμηχανία στο προσφυγικό και στα εθνικά θέματα και φορο-απαλλαγές από την βίβλο ανάπτυξης του …Αλογοσκούφη. Κερασάκι στην τούρτα, το πρόγραμμα επαναπατρισμού 500 (!) αρίστων από το εξωτερικό με επιδοτούμενα τριχίλιαρα, λες και αυτοί που έμειναν εδώ με ίδια ή καλύτερα προσόντα είναι κορόιδα που εργάζονται με τα μισά χρήματα. Η μεσαία τάξη και οι μικρομεσαίοι αισθάνονται ενδεχομένως λιγότερη ανασφάλεια. Αλλά στο ταμείο, τα πράγματα δεν αλλάζουν.
Οι απέναντι, οι “προοδευτικοί”, οργανώνουν την ίδια εκδήλωση κάθε πέντε ημέρες με καλεσμένους την επετηρίδα του Τσοχατζόπουλου, κάποιους γυρολόγους- “εθνικά κεφάλαια” για του φίλους τους στο Facebook, “νεολαίους” 50 χρονών που έλκονται από την βαρύτητα των ποσοστών και τη φαντασίωση νέων οφίτσιων που είχαν στερηθεί τα τελευταία χρόνια του μεγάλου ΠΑΣΟΚ. Όλοι τους με μια ιδιότητα: “πρώην ΠΑΣΟΚ”. Τα υπόλοιπα, παραβλέπονται. Όπως και το αν κάθονται δίπλα στους ΑΝΕΛίτες και τον Απόστολο Γκλέτσο, που τους αποκαλούσαν εθνοπροδότες στο twitter, τους κρεμούσαν εικονικά στις πλατείες και τους δίκαζαν στα διόδια.
Όλα αυτά τα προσκλητήρια και οι μεταγραφές ένθεν κακείθεν δεν παράγουν πολιτική, αλλά εντυπώσεις και παραπολιτική. Πρόκειται για νέες κολυμπήθρες καιροσκόπων που προσπαθούν να παραμείνουν στο πολιτικό παιχνίδι. Οι φωνές τους μας γυρνούν στο χθες. Η εμμονή με αυτούς στερεί από όλους μας την ενέργεια να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα και να κατανοήσουμε την πρόοδο με νέους όρους. Γνωρίζουμε εξάλλου, ότι το παλιό παλεύει να επιβιώσει ως παράσιτο στις υπερβολές του σημερινού δικομματισμού. Μία από αυτές είναι η προσπάθεια κάποιων κέντρων να παρουσιάζουν εικόνα διάλυσης στο Κίνημα Αλλαγής. Τους διαψεύδουμε καθημερινά. Τιμούμε την ιστορία και το ρόλο μας. Λειτουργούμε πατριωτικά και ενωτικά, τώρα που οι ώρες είναι κρίσιμες. Και αφήνουμε τα μνημόσυνα και τις ..κολυμπήθρες στους άλλους.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ‘Τα Νέα’