ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΛΑΧΟΣ

Το πρωτότυπο και τα αντίγραφα | iEfimerida

Κοινοποίηση

Όσο κι αν ήθελε στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την ψήφιση της νέας εργατικής νομοθεσίας να το αποσιωπήσει, ο Πρωθυπουργός τίμησε τις ιδεολογικές καταβολές της παράταξής του.

Η νέα Δεξιά των δήθεν μεταρρυθμίσεων και των μεταγραφών από την κεντροαριστερά έβαλε την υπογραφή της σε ένα εμβληματικό νόμο, που προσπαθεί να επαναλάβει την – κατά γενική ομολογία αποτυχημένη –  μνημονιακή λογική: ότι με την υποτίμηση της εργασίας, την ευελιξία χωρίς ασφάλεια, τους χαμηλούς μισθούς και την απουσία ελέγχων, θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Μια συνταγή δοκιμασμένη, αποτυχημένη, αποκηρυγμένη ακόμη και από μέρος της εργοδοσίας και του επιχειρείν και αναντίστοιχη με τα διδάγματα της πανδημίας. Μια συνταγή προάγγελος ανισοτήτων και νέου brain drain.

Δεν θα σταθούμε όμως ξανά στις επιμέρους ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, που έχουν σχολιαστεί και αναλυθεί και ακόμη χειρότερα, θα τις νιώσουν στις ζωές και το πορτοφόλι τους χιλιάδες εργαζόμενοι. Αλλά στην υποτιμητική και καθόλου τυχαία προσπάθειά του κ. Μητσοτάκη να “τσουβαλιάσει” την αντιπολίτευση του Κινήματος Αλλαγής και της Προέδρου του με την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα. Ότι δήθεν το Κίνημα Αλλαγής μιμείται το “πρωτότυπο”, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, άρα τα επιχειρήματά του στερούνται σοβαρότητας, όπως υπονόησε χθες στη Βουλή.

Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει καλά τι κάνει. Εφαρμόζει μια στρατηγική εξαφάνισης της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης, ώστε να μπορεί να αναμετράται με τον αντιδημοφιλή κ. Τσίπρα.  Μέσω προθύμων τρίτων έχει εξοβελίσει σχεδόν το Κίνημα Αλλαγής και τα στελέχη του από την πρωινή τηλεοπτική ζώνη. Οι πολιτικές  πρωτοβουλίες και οι προτάσεις του Κινήματος – που αντιγράφονται εξόφθαλμα από άλλα κόμματα – δεν απασχολούν ιδιαίτερα το ρεπορτάζ. Τα εσωκομματικά γιγαντώνονται κάθε φορά που στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται άνοδος. Και εσχάτως, ανακαλύφθηκε η δήθεν “συμπλευση” με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις επανειλημμένες και σε όλους τους τόνους τοποθετήσεις της κ. Γεννηματά και των στελεχών μας, για την αυτόνομη πολιτική πορεία.

Η αναζωπύρωση και ο εμπλουτισμός – άλλωστε – του αντισύριζα αφηγήματος, βοηθά την ΝΔ να διώχνει από πάνω της τα φώτα της κριτικής για τις σοβαρές της ευθύνες στην διαχείριση της πανδημίας. Ταυτόχρονα, αβαντάρει τον κ. Τσίπρα, ώστε να συσπειρώνει το κόμμα του και να κρατά ζωντανό το στόχο της “αντιδεξιάς” εναλλακτικής. Τι και αν έκαναν και οι δυο καριέρα υπερασπιζόμενοι μαγικές αντιμνημονιακές συνταγές ή κατεδαφίζοντας το έργο και την προσφορά του ΠΑΣΟΚ, μέσα στη δίνη της χρεοκοπίας; Αφού μετέγραψαν όσα στελέχη μπορούσαν, ο ένας μετά τον άλλο αντιγράφουν εξόφθαλμα ιδέες, προτάσεις και πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ και σήμερα του Κινήματος Αλλαγής. Αυτά που κάποτε χλεύαζαν στην ΝΔ (πράσινη ανάπτυξη, ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ΕΣΥ) σήμερα αποτελούν αιχμές των κυβερνητικών τους πολιτικών. Αφού τελικά απόφάσισε ότι …τελικα φταίει η ΝΔ για την χρεοκοπία του 2009 – και όχι το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Τσίπρας επιδόθηκε σε μια προκλητική προσπάθεια οικειοποίησης του, ξεκινώντας από …μιμήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και φτάνοντας πρόσφατα να ονομάσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ “Σχέδιο Ελλάδα+” σε μια επίδειξη φτηνού “κόπι-πάστε”. Από κοντά και ο κ. Βαρουφάκης, που ζήλεψε τις δόξες του ΠΑΣΟΚ της πρώτης κυβερνητικής τετραετίας, του ΕΣΥ, των έμφυλων και συνδικαλιστικών ελευθεριών, σε μια προσπάθεια να διευρύνει το εκλογικό του ακροατήριο.

Όλοι λοιπόν, με κάποιο τρόπο, θέλουν να γίνουν κάτι από ΠΑΣΟΚ, να κρατήσουν ένα “κομμάτι’ του: άλλοι από την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου, άλλοι από την διακυβέρνηση Σημίτη, άλλοι από του Γιώργου Παπανδρέου. Είναι οι πραγματικοί αντιγραφείς του πρωτότυπου. Της μεγάλης, λαϊκής, μεταρρυθμιστικής παράταξης που άλλαξε την Ελλάδα και ρίζωσε στα σπλάχνα της την βιωμένη πίστη ότι υπάρχει καλύτερη ζωή για όλους. Ξεχνούν όμως – μέσα στον τυχοδιωκτισμό τους – ότι με αυτόν τον τρόπο δεν αναδεικνύεται μόνο η φτώχεια τους σε ιδέες και στελέχη. Ούτε καν η υποκρισία και η δημαγωγία των μνημονιακών χρόνων. Επιβεβαιώνουν ότι το Κίνημα Αλλαγής και το ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να υπάρχουν. Όχι μόνο ως μνήμη ωραίων εποχών ή meme στα social media των νέων. Αλλά και ως μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, που ανασυντίθεται, ακούγεται, ανακάμπτει και μπορεί να πρωταγωνιστήσει ξανά στον προοδευτικό δημοκρατικό χώρο.

*Άρθρο μου στο iefimerida

Κοινοποίηση